Suchogórski Labirynt Skalny to obszar wyrobisk pogórniczych, położony na terenie Tarnowskich Gór i Bytomia. Utwory geologiczne opisywanego terenu to wapienie i dolomity kruszconośne, którym towarzyszą złoża rud. Pochodzą one z okresu środkowego triasu, a więc liczą około 240 milionów lat. Najstarsze ślady po wydobywaniu rud na terenach Suchej Góry pochodzą aż z XIII wieku. Obecne ukształtowanie obszaru Suchogórskiego labiryntu skalnego jest jednak pozostałością funkcjonującej od 1890 roku do początku XX wieku odkrywkowej kopalni żelaziaka brunatnego i dolomitu. Przed rozpoczęciem działalności górniczej teren zajmowały pola orne. W wyniku prowadzonej działalności wydobywczej ukształtowanie terenu uległo zmianie – stało się bardzo urozmaicone, co doskonale oddaje nazwa „labirynt skalny”. Teren cechuje się wysokimi walorami krajobrazowymi i stanowi system licznych zagłębień, wachlarzowato uformowanych dolinek, parowów, pomiędzy którymi wznoszą się wąskie i strome grzbiety, nierzadko z widocznymi wychodniami dolomitów. Na dnie jednego z zagłębień uformował się niewielki zbiornik wodny zwany Szmaragdowym, zajmujący powierzchnię około 300 m².
![]()
Suchogórski Labirynt Skalny, fot. M. Galas
Urozmaicona rzeźba terenu w połączeniu z wapienno-dolomitowym podłożem jest przyczyną wysokiej różnorodności biologicznej. Obecnie na stokach dawnych wyrobisk znajduje się las zbliżony do grądu. Nasłonecznione stoki zajmują siedliska ciepłolubne. Obszar porastają liczne gatunki roślin, w tym także chronione, takie jak dziewięćsił bezłodygowy Carlina acaulis, kruszczyk szerokolistny Epipactis helleborine, goryczuszka orzęsiona Gentianella ciliata. W pobliżu stawu żyją żaby: wodna Pelophylax esculentus, jeziorkowa P. lessonae, trawna Rana temporaria i ropucha szara Bufo bufo. Na skraju lasu porastającego ten teren gniazdują ptaki, objęte ochroną ścisłą: gąsiorek Lanius collurio, cierniówka Sylvia communis, ortolan Emberiza hortulana i pliszka siwa Motacilla alba.
![]()
Suchogórski Labirynt Skalny, fot. M. Galas
![]()
Suchogórski Labirynt Skalny, fot. Agata Kloczkowska, CDPGŚ
![]()
Suchogórski Labirynt Skalny, fot. Agata Kloczkowska, CDPGŚ
![]()
Suchogórski Labirynt Skalny, fot. Agata Kloczkowska, CDPGŚ
W czasie II wojny światowej ukształtowanie omawianego terenu zostało wykorzystane do budowy fragmentu niemieckiej linii obrony B-2, biegnącej od Siewierza do Miedar, w postaci żelbetowych stanowisk ogniowych w kształcie walca tzw. kochbunkrów i transzei.
Na szczycie Suchej Góry znajduje się kamienna głowica punktu triangulacyjnego, oznaczająca punkt zerowy (centralny punkt astronomiczny) triangulacyjnej osnowy geodezyjnej pruskiego układu współrzędnych "Trockenberg" (pol. "Sucha Góra"), utworzonego w XIX wieku.
Walory krajobrazowe oraz duże zróżnicowanie flory ze stanowiskami roślin chronionych zadecydowały o objęciu tego terenu ochroną prawną jako zespół przyrodniczo-krajobrazowy – „Suchogórski labirynt skalny” w granicach Bytomia oraz „Doły Piekarskie” w obrębie Tarnowskich Gór.
