OFICJALNY PRZEWODNIK TURYSTYCZNY WOJEWÓDZTWA ŚLĄSKIEGO
Pierwotna osada powstała na terenie dzisiejszego Dębieńska Starego, a jej założycielem był rycerz Egidio Rassycz. Wraz z osadą powstała parafia, której początki sięgają najprawdopodobniej XIII w., natomiast pierwsze pisemne przekazy na jej temat, jak również na temat samej wsi, pochodzą z roku 1335. W tym czasie wsią władali już potomkowie wspomnianego Egia, którzy przyjęli nazwisko Welczek. Welczkowie władali Dębieńskiem do 1. poł. XVIII w. Terytorium parafii przetrwało niezmienione aż do początków XX w. gdy wyodrębniły się z niej kolejne.
Pierwszy kościół, będący budowlą drewnianą, wraz z osobno stojącą dzwonnicą wybudowano tu na przełomie XIII i XIV wieku. Świątynia ta została rozebrana z końcem wieku XVIII, kiedy rozpoczęto wznoszenie nowego, murowanego obiektu. Barokowa budowla z kamienia otrzymała dach pokryty gontami. Wstawiono drzwi wejściowe z trzech stron. Ściany wewnątrz otynkowano. Zbudowano także duży chór. Z poprzedniej budowli przeniesiono m.in. główny ołtarz, ambonę, chrzcielnicę, oraz część sprzętów liturgicznych. Kościół św. Jerzego konsekrowany został w 1800 r. W ciągu następnego wieku wzniesiono m.in. boczne ołtarze.
Ostatnie lata XIX w., gdy otwarto kopalnie węgla kamiennego „Dębieńsko”, przyniosły wzrost liczby parafian, dlatego też niedługo później ówczesny proboszcz Jan Salzburg rozpoczął rozbudowę kościoła. W 1913 r. dobudowano transept oraz apsydę oraz nadbudowano wieżę. Kościół św. Jerzego otrzymał też kopułę. W kolejnych latach miały miejsce niewielkie remonty, zaś po wojnie poddano obiekt gruntownym zabiegom renowacyjnym. W 2009 r. spłonęła kopuła, która została wiernie odtworzona. We wnętrzu kościoła znajduje się XV-wieczny, późnorenesansowy ołtarz z obrazem św. Jerzego,ofiarowaną przez rodzinę von Holly, właścicieli Dębieńska Starego. Po bokach towarzyszą mu figury śś. Franciszka i Dominika. W kościele znajduje się ponadto barokowa ambona i chrzcielnica i organy z 1890 r.
