Świerklaniec jest niewielką miejscowością, położoną kilka kilometrów na zachód od Tarnowskich Gór. W jej wschodniej części znajduje się obszerny zbiornik wodny – Jezioro Świerklaniec - do którego od zachodu przylega wielohektarowy park, otaczający niegdyś słynny pałac – siedzibę tarnogórsko-świerklanieckiej linii rodu Henckel von Donnersmarck. Donnersmarckowie wzięli w posiadanie Tarnowskie Góry i Świerklaniec już w XVII wieku, kiedy stali się panami bytomskiego państwa stanowego. Przez długie lata ich miejscową rezydencją był dawny zamek piastowski, przebudowany ok. 1855 r. W latach 1870-73 hrabia Guido Henckel von Donnersmarck wzniósł, wg proj. Hectora Lefuela, w centrum parku nowy, majestatyczny pałac, który zyskał sławę „małego Wersalu”. Służył on hrabiom do 1945 roku. W 1945 r. w niewyjaśnionych okolicznościach i pałac i stary zamek zostały spalone, a ruiny rozebrano na początku lat 60. XX w. Na terenie parku zachowały się jednak nieliczne obiekty dawnego kompleksu przypałacowego, ze słynnym tzw. Pałacem Kawalera na czele.
W północnej części parku w Świerklańcu odnajdziemy kościół i mauzoleum Donnersmarcków. Kościół wzniesiono w latach 1895-1897 według projektu architekta Juliusa Raschdorffa, który wzorował się na berlińskiej świątyni Monbijou (po francusku Mój klejnot). Świerklaniecka świątynia to budowla ceglano-kamienna, na planie krzyża łacińskiego, utrzymana w stylu neogotyckim. Uwagę zwracają bogato dekorowane maswerkami okna oraz przykryta ostrosłupowym hełmem wieża. Wnętrze, jak przystało na świątynię pierwotnie ewangelicką, jest dość surowe, z emporą dla właścicieli po lewej stronie nawy. Kościół został połączony przez krużganek z kaplicą grobową, wzniesioną na planie krzyża greckiego. Jest to również budowla neogotycka, którą wieńczy miedziana figura anioła pokoju. W mauzoleum pochowano m.in. budowniczego „małego Wersalu”, hrabiego Guido Henckel von Donnersmarcka. Odrestaurowany w połowie lat 80. XX w. świerklaniecki kościół jest filialną świątynią miejscowej, katolickiej parafii Chrystusa Króla i nosi wezwanie Dobrego Pasterza.