OFICJALNY PRZEWODNIK TURYSTYCZNY WOJEWÓDZTWA ŚLĄSKIEGO
Najstarszą osadą z terenu dzisiejszych Siemianowic Śląskich są Michałkowice, które kościół parafialny posiadały już prawdopodobnie na przełomie XIII i XIV wieku. Do tej świątyni przez stulecia uczęszczali najpewniej wierni z niewielkich Siemianowic, wspominanych po raz pierwszy w dokumentach z XV wieku. W XVIII stuleciu pałac w Siemianowicach zbudował możny ród hrabiowski – Henckel von Donnersmarckowie. Byli ono katolikami i przy pałacu wznieśli kaplicę. W pierwszej połowie XIX wieku w mszach świętych w niej odprawianych uczestniczyli także ludzie spoza pałacu. Wieś rozwijała się jednak - szczególnie dynamicznie po utworzeniu huty „Laura”. Budowa kościoła stawała się koniecznością.
Kościół Świętego Krzyża w Siemianowicach Śląskich został zbudowany w latach 1881-84. Tradycje parafii sięgają jednak połowy XIX wieku, kiedy podjęto starania o postawienie kościoła tymczasowego. W 1866 roku zabrał się za to ks. Hugo Stabik i rok później stanął w Siemianowicach kościół tymczasowy, pod wezwaniem Matki Bożej Bolesnej, będący filią parafii w Michałkowicach. Już po upływie następnego roku zorganizowano własny cmentarz. Datą przełomową był rok 1872 – ustanowienie w Siemianowicach niezależnej parafii. Co ciekawe, w 1873 ochrzczono tutaj Wojciecha Korfantego. Kościółek tymczasowy zastąpiono stałym i okazałym zarazem w 1884 roku. Po trzech latach budowy Siemianowice zobaczyły neogotycką, ceglaną świątynię, zaprojektowaną przez znanego bytomskiego architekta, Paula Jackischa. Kościół Świętego Krzyża jest orientowaną, trójnawową bazyliką postawioną na planie krzyża łacińskiego. Od strony zachodniej wznosi się wieża o wysokości 75 m, zakończona iglicą. Kościół otaczają charakterystyczne przypory, liczne są wieżyczki z pinaklami i kwiatonami; okna i drzwi posiadają wykrój ostrołukowy. Nad portalem głównym, w tak zwanej wimperdze widzimy płaskorzeźbę Madonny z Dzieciątkiem. Wnętrze również jest neogotyckie.
