OFICJALNY PRZEWODNIK TURYSTYCZNY WOJEWÓDZTWA ŚLĄSKIEGO
Dworzec kolejowy w Ząbkowicach, stanowiących obecnie dzielnicę Dąbrowy Górniczej, powstał jako jedna ze stacji Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej, która przed połową XIX w. połączyła Warszawę z Galicją. Była to pierwsza linia kolejowa na ziemiach zaboru rosyjskiego, a zarazem pierwsza w Imperium Rosyjskim. Jej projekt powstał już w 1835 r., zaś do granicy rosyjsko-austriackiej kolej dotarła w 1848. Pierwszy pociąg wjechał do Ząbkowic w grudniu 1847 r., od strony Warszawy. Sam budynek dworca wznoszono przez kilka lat, a jego budowa zakończyła się w 1856 r. Nie nosi on jakichś szczególnych cech stylowych, nie jest też specjalnie efektowny – sporo tego rodzaju obiektów powstawało wówczas przy liniach kolejowych. Na stacji znajdowała się m.in. przepompownia wody do parowozów, do której zaopatrzenia wykorzystano pobliską rzeczkę Trzebyczkę.
Ząbkowice stały się niebawem stacją węzłową, gdy w 1859 r. ukończono nowy odcinek torów, prowadzących przez Będzin i Sosnowiec do Katowic. W latach 1910-1918 powstawała stopniowo linia kolejowa do Brzezin Śląskich, zlikwidowana w latach 80-tych XX w. Gdy fatalne zarządzanie polskimi kolejami oraz spadek zainteresowania ich usługami (w latach 90-tych zeszłego stulecia i w początkach wieku XXI) doprowadziły do złej sytuacji także budynki stacyjne, przestały działać kasy biletowe na wszystkich dworcach w Dąbrowie Górniczej. Kasa na dworcu w Ząbkowicach, zamknięta w listopadzie 2011 roku, była najdłużej utrzymywaną w mieście. Dworzec w ciągu lat zmieniał swoje nazwy. Pierwotna nazwa – Ząbkowice - w 1880 r. przybrała (na długie lata, aż do II wojny) formę Ząbkowice Będzińskie. W okresie okupacji hitlerowskiej, gdy dworzec znalazł się na terenie Rzeszy, nosił nazwę Zombkowitz; wreszcie, po II wojnie, przyjęto obecną nazwę Dąbrowa Górnicza Ząbkowice.
