Rezerwat „Szeroka”. Masyw Kocierza.

Masyw Kocierza znajduje się pośród rozległych kompleksów leśnych, pokrywających wschodnią część Beskidu Małego, rozciągającego się pomiędzy dolinami Soły i Skawy. Pomimo niezbyt wielkiej wysokości nad poziomem morza, Kocierz i inne tutejsze szczyty wznoszą się dość wybitnie ponad okoliczne doliny, górując nad nimi o ponad 400 m. Rezerwat leśny „Szeroka” położony jest w rejonie masywu Kocierza i obejmuje 49 ha powierzchni. Utworzony został w 1960 r. dla ochrony dolnoreglowych lasów, będących pozostałościami dawnej Puszczy Karpackiej. Lasy te stanowią niegdysiejszą roślinność większej części Beskidu Małego i pomimo prowadzenia od wieków przez człowieka gospodarki, w wielu miejscach zachowały charakter zbliżony do pierwotnego z typowym dla nich składem gatunkowym. Z tego powodu zostały objęte różnymi formami ochrony przyrody, jak np. rezerwaty. „Szeroka” to typowy przykład lasu dolnego regla. Rosną tu przede wszystkim buki, jodły oraz jawory. Niektóre z drzew osiągają znaczne rozmiary oraz wiek 200-250 lat. Naliczono tu ponad sto gatunków roślin naczyniowych, pośród których charakterystyczne to szczawik zajęczy, marzanka wonna, żywiec gruczołowaty czy wilczomlecz migdałolistny. Malownicza okolica Kocierza i rezerwatu „Szeroka” to teren, przez który przechodzi Mały Szlak Beskidzki. Na obszarze tej części Beskidu Małego czerwono znakowana trasa szlaku prowadzi wzdłuż najwybitniejszych szczytów pasma przez Żar, Kocierz, Przełęcz Kocierską, Łamaną Skałę i Leskowiec. Na szczyt Kocierza wyjść można wspomnianym szlakiem z Przełęczy Kocierskiej (z zajazdem i parkingiem) w niespełna półtorej godziny. Dłuższe, kilkugodzinne podejścia, dla wytrawniejszych turystów górskich, wiodą tu od strony Jeziora Międzybrodzkiego (także Małym Szlakiem Beskidzkim z Żarnówki Małej) i od Jeziora Żywieckiego (szlakiem niebieskim z Czernichowa).