OFICJALNY PRZEWODNIK TURYSTYCZNY WOJEWÓDZTWA ŚLĄSKIEGO
Przy ul. Wolności w Zabrzu znajduje się jeden z obiektów Szlaku Architektury Drewnianej województwa śląskiego - kościół św. Jadwigi Śląskiej. Budowla ta wzniesiona została w latach 1928-29, z inicjatywy ks. Józefa Benneka, według projektu Karola Kuttentodta. Oryginalna i ładna bryła świątyni powstała na planie dwunastoboku z czterema otaczającymi go wieżami. Ten charakterystyczny kształt odróżnia zabrzański kościół od innych świątyń regionu.
Istotną przyczyną, która sprawiła, że w Zabrzu zdecydowano się wznieść w latach 1928-29 drewnianą świątynię nie zaś obiekt murowany, była obawa o ewentualne zniszczenie kościoła w wyniku szkód górniczych. Prace rozpoczęto 16 maja 1928 r. Projektantem i kierownikiem budowy był Karl Kuttentodt. Na patronkę wybrano św. Jadwigę Śląską, aby to właśnie owa księżna wrocławska i patronka Śląska stała się także opiekunką parafii. Obok kościoła umieszczono zresztą posąg świętej, z wyrytą w języku łacińskim prośbą o wstawiennictwo. Kościół św, Jadwigi Śląskiej poświęcony został 25 sierpnia 1929 r. przez ks. Józefa Benneka, proboszcza parafii św. Franciszka, z której wyodrębniona została następnie nowa, tutejsza parafia. Liczyła ona ok. 5000 osób, a pierwszym jej proboszczem został ks. Paweł Janik, przybyły do Zabrza w roku 1930.
Kościół św. Jadwigi Śląskiej posiada interesującą formę, która w przypadku świątyń katolickich w regionie Śląska jest raczej rzadko spotykana. Urzekająca budowla w dużym stopniu przypomina architekturę budowanych w latach 30-tych kościołów protestanckich. Budowla ma kształt graniastosłupa o dwunastu bokach. Wokół niego wzniesiono cztery niewysokie, ośmioboczne wieże, zwieńczone miedzianymi hełmami. Wyposażenie kościoła pochodzi z lat 1930-41. W ołtarzu głównym zwracają uwagę dwie płaskorzeźby przedstawiające św. Jadwigę budującą kościół i rozdającą chleb ubogim. Nad ołtarzem znajduje się Grupa Krzyżowa. W bocznych ołtarzach umieszczono figury Pana Jezusa i Matki Bożej Niepokalanie Poczętej. Organy sprowadzone zostały z Lutyni i pochodzą z 1883 r.
