Piasek leży na północno-wschodnim skraju Lasów Lublinieckich, w gminie Lubsza, nieco na zachód od miasta Woźnik. We wsi krzyżują się dwie drogi wojewódzkie: nr 906 i nr 908. Co prawda wykopaliska archeologiczne potwierdzają, że ludzie na tym terenie pojawili się już w odległych czasach tzw. kultury łużyckiej, ale historia wsi jest o wiele stuleci krótsza. Jeszcze w XVIII wieku rosły tutaj tylko sosnowe lasy.
Miało się to zmienić dopiero po wojnach śląskich, kiedy większość dzisiejszego Górnego Śląska opanował król pruski, Fryderyk II. Wspierał on wówczas osadnictwo ludzi z głębi Niemiec na nowych ziemiach. W 1753 roku właścicielem tego fragmentu Śląska został hrabia Ludwik Pückler, który wkrótce sprowadził tutaj niemieckich, wyznających protestantyzm, kolonistów z Dolnego Śląska, Łużyc i Brandenburgii. Dali oni początek osadzie o nazwie Ludwigsthal - miała ona być lokalnym centrum włókienniczym, większość osadników bowiem trudniła się tkactwem. Projekty założycieli nie w pełni się spełniły, jednak wieś przetrwała próbę czasu, zmieniając tylko w 1922 roku nazwę na Piasek.
Ozdobą miejscowości jest - stojący przy centralnym jej placu - kościół ewangelicki. Pierwszą kaplicę w tym miejscu postawiono już w 1755 roku. Niestety, spłonęła od uderzenia pioruna. Obecną budowlę wzniesiono w latach 1759-1760. To skromny, murowany obiekt na planie prostokąta, który ozdobiono (podczas przebudowy w 1865 roku) jedynie wieżą o konstrukcji szkieletowej, przykrytą dachem namiotowym (umieszczono w niej dzwony). Bardzo ciekawe jest wnętrze świątyni. Uwagę przykuwa rokokowy ołtarz z centralnie ulokowaną amboną; obok zobaczymy figury Chrystusa i Marcina Lutra. Niezwykłe są XIX-wieczne, ażurowe żeliwne piece i także żeliwna chrzcielnica z 1855 roku. Drewniana tablica upamiętnia mieszkańców Ludwigsthal poległych podczas wojen napoleońskich. Kościół ewangelicki w Piasku jest filialnym ewangelickiego zboru częstochowskiego.