OFICJALNY PRZEWODNIK TURYSTYCZNY WOJEWÓDZTWA ŚLĄSKIEGO
Budowę kościoła św. Jana Marii Vianneya w Mzykach rozpoczął w 1989 r. ks. Marek Kundzicz, proboszcz z Gniazdowa. 4 sierpnia 1991 r. bp Miłosław Kołodziejczyk poświęcił kamień węgielny, a dokładnie po 3 latach - 4 sierpnia 1994 -miało miejsce poświęcenie świątyni przez abpa Stanisława Nowaka. Wybór dat nie był przypadkowy, gdyż właśnie 4 sierpnia przypada w Kościele dzień wspomnienia św. Jana Marii Vianneya. Świątynia w Mzykach, stanowiąca dumę tutejszych mieszkańców, jako jedyna w archidiecezji częstochowskiej i jedna z nielicznych w Polsce, otrzymała relikwie świętego. W głównym ołtarzu umieszono w 1994 r. obraz patrona kościoła, będący dziełem Krystyny Kudeli. Święty przedstawiony został w konfesjonale.
Jan Maria Vianney (1786-1859) urodził się w Dardilly koło Lionu, w ubogiej rodzinie wiejskiej. Jego dzieciństwo przypadało na czas rewolucji francuskiej, podczas której miały miejsce ostre prześladowania duchownych. Połączone były one z licznymi mordami, plądrowaniem obiektów sakralnych oraz niszczeniem sieci szkół parafialnych, będących jedyną szansą edukacji dla ubogich wieśniaków. W warunkach takiego terroru mały Jan przyjął potajemnie pierwszą komunię oraz dość późno rozpoczął naukę czytania i pisania. Prześladowania ustały wraz z nastaniem rządów Napoleona. Wstąpiwszy do niższego, a następnie wyższego seminarium duchownego, Jan miał bardzo duże trudności z nauką, odznaczał się też złym stanem zdrowia, co sprawiało, że przełożeni namawiali go nawet do rezygnacji. Gdy mimo wszystko w 1815 r. otrzymał święcenia kapłańskie, pracował początkowo jako wikary w Ecully, gdzie zresztą nie sprawiał najlepszego wrażenia - głosząc kazania jąkał się i często gubił wątki. Proboszczem w parafii Ars został tylko z powodu braku księży.
Ars było niewielką wsią, zamieszkałą przez ludzi biednych i niezbyt religijnych. Jan Vianney, sam znający biedę, szybko odnalazł z nimi wspólny język, zdobywając zaufanie swych nowych parafian. Rychło też zaczęła się szerzyć sława Vianneya jako spowiednika, który spędzał w konfesjonale kilkanaście godzin dziennie. Cierpiąc zmęczenie, głód i choroby, Jan Vianney przyczynił się równocześnie do znacznego podniesienia poziomu religijnego i moralnego nie tylko swych parafian, ale ludzi przybywających z coraz dalszych stron, by właśnie u niego się wyspowiadać. Według relacji doświadczał cierpień nadprzyrodzonych w postaci dręczeń demonicznych. Zmarł po 41 latach pobytu w Ars. Ogłoszony błogosławionym w 1905 r., świętym zaś w 1925, stał się równocześnie patronem wszystkich proboszczów Kościoła katolickiego.
