Miejscowość Koszęcin leży w powiecie lublinieckim, zaś tutejsza parafia należy do diecezji gliwickiej. Kościół pw. Świętej Trójcy to XVIII-wieczna budowla, wzniesiona na miejscu poprzedniej świątyni. Orientowany budynek postawiony został w konstrukcji zrębowej, na kamienno-ceglanej podmurówce. Obiekt jest częścią Szlaku Architektury Drewnianej województwa śląskiego.

Dzieje kościoła

Jak przekazują nam kroniki, spisane w początkach XVIII w. przez księdza Jeziorskiego, miejsce budowy pierwszego kościoła w Koszęcinie związane było z objawieniami, jakich doznać miała córka miejscowego młynarza, Wiktoria. Legenda wiąże to miejsce również z ochrzczeniem pogańskiej księżniczki, Przesławy, przez misjonarzy z Czech. Inna opowieść mówi, że odkryto tu źródło z uzdrowicielską wodą, w której pielgrzymi dokonywali obmyć, a także zabierali ją do domów. Wspomniany ksiądz Jeziorski spisał po niemiecku „Historię od początku urządzenia pierwszego kościoła Najświętszej Trójcy stojącego na koszęcińskich dobrach". Według niej świątynia wzniesiona około r. 1568 (na miejscu jeszcze wcześniejszej) została zniszczona w 1720 przez burzę. Obecny kościół pw. Świętej Trójcy zbudowano w roku 1724.

Charakterystyka

Orientowany kościół pw. Świętej Trójcy wzniesiony został w konstrukcji zrębowej, na kamienno-ceglanej podmurówce. Trójbocznie zamknięte prezbiterium z dobudowaną zakrystią, łączy się z szerszą nawą na planie prostokąta. Do niej prowadzi niewielka kruchta. Nad zakrystią znajduje się otwarta do prezbiterium loża kolatorska (czyli dla fundatorów), tzw. pański pawlacz. Kościół obiegają soboty. Od wschodu dobudowana jest wieża o konstrukcji słupowej, a prezbiterium zwieńczone jest sygnaturką. Dachy kościelne posiadają pokrycie gontowe.

Wnętrze

Wystrój świątyni jest przeważnie barokowy, z pierwszej połowy XVIII w. Z czasów tych pochodzi ołtarz główny oraz ołtarze boczne. XVIII-wieczna jest także drewniana ambona. Na chórze muzycznym znajdują się organy z 1886 r. W tutejszym kościele znajdowało się niegdyś ok. 30 późnogotyckich rzeźb pochodzących z początku XVI wieku. Jedna trzecia z nich została skradziona, resztę zdeponowano w katowickim Muzeum Archidiecezjalnym, eksponując w ich miejscu kopie. Ciekawostką kościoła jest jeden z najstarszych na Śląsku „komiksów” – ośmiopolowe malowidło z XVII w., ze scenkami legendarnych wydarzeń, związanych z budową kościoła i wierszowanymi opisami.

Zobacz też wirtualne wycieczki