Koszęcin to duża, blisko 4,5-tysięczna miejscowość gminna, położona kilka kilometrów na wschód od Lublińca. W krajobrazie tutejszym najatrakcyjniejsze są rozległe Lasy Lublinieckie (na południu) i malownicze tereny Parku Krajobrazowego „Lasy nad Górną Liswartą” (na północy). Historia Koszęcina rozpoczęła się już w czasach średniowiecznych, kiedy właścicielami tych terenów byli Piastowie opolscy. Później majątek trafił w ręce, wielokrotnie zmieniających się w ciągu wieków, rodów rycerskich, chociażby Kochcickich (w XVI i pierwszej połowie XVII wieku) czy - następujących po nich - von Rauthenów. W 1819 roku Koszęcin nabył książę Fryderyk August Karol zu Hohenlohe Ingelfingen, wkrótce też miejscowość stała się głównym ośrodkiem jego śląskich dóbr.

Historia pałacu

Godny książąt pałac w Koszęcinie wzniesiono w latach 1829-30, wykorzystując pozostałości starszej budowli. Miała ona pozostać w posiadaniu rodu Hohenlohe Ingelfingen aż do 1945 roku. Po II wojnie światowej obiekt zaadaptowano na potrzeby szpitala psychiatrycznego, a w roku 1953 przekazano Państwowemu Zespołowi Pieśni i Tańca „Śląsk”, który użytkuje go po dziś dzień.

Charakterystyka

Pałac w Koszęcinie to ceglany i otynkowany obiekt w stylu klasycystycznym, po rozbudowach zachowany w kształcie podkowy; ma dwie lub miejscami trzy kondygnacje, dachy czterospadowe i siodłowe. Główna, 23-osiowa fasada znajduje się od strony zachodniej i ozdobiona jest centralnym ryzalitem z trójkątnym przyczółkiem. Przy zbiegu skrzydła północnego i południowego znajduje się neogotycka kaplica z czworoboczną wieżą. Elewacje są skromnie dekorowane pilastrami i boniowaniem. Wewnątrz zachowały się częściowo pierwotne sklepienia, kominki czy fragmenty sztukaterii. Pałac otoczony jest przez rozległy park z pomnikowymi drzewami. Na północ od rezydencji stoi gmach dawnego zarządcy dóbr. W pałacu działa też Śląskie Centrum Edukacji Regionalnej.