Miejscowość Czarny Las leży na lekko pofałdowanym obszarze Progu Woźnickiego, na zachód od drogi krajowej nr 1. Nieopodal wioski znajdują się miasta Woźniki i Koziegłowy. Mimo nazwy, lasów w tych okolicach zachowało się niewiele - w krajobrazie dominują pola uprawne. Gęsty las rósł jednak przed dwoma stuleciami, kiedy tereny te podzielili między siebie dwaj zaborcy - Królestwo Prus i Cesarstwo Rosyjskie. W latach 30. XIX stulecia doszło do korekty przebiegu granicy i zwarty kompleks leśny o nazwie Czarny Las znalazł się w granicach Prus. Wkrótce jednak las nabył kupiec z Warszawy, drzewa wyciął co do pnia, a pozostałe nieużytki odsprzedał. W takie okolice przybyli osadnicy, którzy założyli niewielką wioskę o nazwie Helenenthal.

Kazimierz Niegolewski

Później powstał folwark z okazałym dworem, który przez polskiego właściciela majątku został przekształcony w pałac, zachowany do czasów obecnych. Tym właścicielem był Kazimierz Niegolewski, który Helenenthal (dziś Czarny Las) nabył w 1912 roku. Niegolewski pochodził z Wielkopolski, z rodziny ziemiańskiej; otrzymał wykształcenie rolnicze na uczelniach niemieckich. Tuż po I wojnie światowej zaangażował się w działalność patriotyczną. Za udział w pierwszych dwóch powstaniach śląskich Niemcy zmusili go do opuszczenia majątku. Powrócił przed plebiscytem jako działacz Polskiego Komisariatu Plebiscytowego, odpowiedzialny za sprawy rolnictwa. W nocy z 29 na 30 kwietnia 1921 roku w pałacu doszło do spotkania Wojciecha Korfantego z polskim konsulem w Opolu, Danielem Kęszyckim, podczas którego omawiano kwestię podziału Śląska i wybuchu kolejnego powstania. Być może w konferencji uczestniczył także francuski generał Le Rond. Po przyłączeniu tych ziem do odrodzonej Polski Kazimierz Niegolewski został pierwszym starostą lublinieckim. Zmarł w 1924 roku.

Charakterystyka pałacu

Pałac po śmierci Niegolewskiego zmieniał właścicieli. Obecnie mieści się tu hotel. Pałac w Czarnym Lesie doprowadził Niegolewski do stanu świetności jeszcze przed okresem swojego politycznego zaangażowania. Za projekt architektoniczny odpowiedzialny był znany w poznańskiem architekt, Roger Sławski, który nadał obiektowi cechy eklektyczne. Budowla jest trójkondygnacyjna, jedenastoosiowa. W elewacji frontowej uwagę zwraca trójosiowy ryzalit z gankiem kolumnowym i szczytem ozdobionym secesyjnymi wolutami. Od strony parku znajduje się pokaźny ryzalit z rozległym tarasem. W pobliżu pałacu odnajdziemy budynki stylem nawiązujące do gmachu głównego oraz ładny park z fontannami i stawami.