Kościół św. Katarzyny w Czechowicach-Dziedzicach

Czechowice-Dziedzice są młodym miastem, utworzonym w latach 50. ubiegłego wieku. Jednak zarówno Czechowice jak i Dziedzice posiadają metrykę średniowieczną. Osady przez stulecia wiodły samodzielny, rolniczy żywot, wchodząc w skład Księstwa Cieszyńskiego i Wolnego Państwa Bielskiego. Ich właścicielami byli przedstawiciele możnych rodów szlacheckich - Czelów, Sokołowskich czy wreszcie Kotulińskich.

Dzieje kościoła

O pierwszym, drewnianym kościele w Czechowicach, wspomina się już w źródłach XV-wiecznych. Przypuszcza się, że był skromną budowlą z wolno stojącą wieżą. Na początku XVIII wieku groził zawaleniem. W latach 1722-29, staraniem księdza Walentego Martiusa i dzięki wsparciu finansowemu ówczesnego dziedzica, Franciszka Karola Kotulińskiego, postawiono zachowany do dziś kościół św. Katarzyny Aleksandryjskiej. Co ciekawe, stara świątynia stała… wewnątrz murów nowej, aż do momentu zakończenia budowy. W Izbie Regionalnej w Czechowicach-Dziedzicach przechowuje się modrzewiowe drzwi z tego pierwszego czechowickiego kościółka.

Charakterystyka

Kościół św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Czechowicach-Dziedzicach to świątynia orientowana, czyli z prezbiterium skierowanym ku wschodowi. Zbudowano ją na planie krzyża łacińskiego, w stylu barokowym. Od zachodu, nad kruchtą, wznosi się wieża na rzucie kwadratu, z ładnym, baniastym hełmem; gzyms pod nim poprowadzono półkoliście, umieszczając w nim tarczę zegarową. Nawę główną przecina transept o krótkich ramionach, dalej jest zamknięte trójbocznie prezbiterium. Dach jest dwuspadowy, ozdobiony sygnaturką. Nad portalem wejścia głównego umieszczono efektowny kartusz herbowy Kotulińskich, a na jednej ze ścian tablicę

„Poległym obywatelom tutejszej parafii w wojnie światowej”.

Wnętrze jest jednonawowe, z wyposażeniem barokowym (warto zwrócić uwagę na ołtarz główny i ambonę). Obok kościoła znajdował się dawniej cmentarz. Jego pozostałością są zabytkowe, kamienne nagrobki.