Kościół św. Mikołaja w Lublińcu jest w dzisiejszej formie efektem wielu etapów budowy oraz przebudów, które miały miejsce w kolejnych wiekach. Pierwotnie był to obiekt gotycki, choć w świetle dostępnych źródeł trudno wskazać dokładny rok jego powstania. Później, z wykorzystaniem starych murów, wzniesiono tu budowlę barokową. Kolejne prace, które przypadały na XVII, XVIII i XIX w., doprowadziły do tego, iż obiekt zatracił wyraziste cechy stylowe.
Pierwsze wzmianki na temat istnienia lublinieckiej świątyni pochodzą z przełomu XIII i XIV w. i dotyczą obiektu, który istniał tu zapewne wcześniej. Symboliczne obchody 600-lecia kościoła miały miejsce w 1936 r., choć ustalenie tej rocznicy nie zostało oparte na jakichś pewnych dokumentach. Ze źródeł pisanych wiemy, iż w 1389 r. książę opolski Władysław darował tutejszej parafii młyny. Dokumenty świadczące o tym, że miejscowy kościół nosił wezwanie św. Mikołaja pochodzą z połowu wieku XV. Tutejsze ziemie po 1532 r., a więc po wygaśnięciu linii Piastów opolskich, znalazły się na pewien czas w składzie Królestwa Czech, po czym przechodziły z rąk do rąk. W latach 1576–1590 ówczesny pan okolicznych ziem, Jan Kochcicki, ufundował nowy kościół w Lublińcu (ustalenie dokładnej daty budowy nastręczało badaczom trudności). Obiekt, stojący tu do dziś, wzniesiono z wykorzystaniem pierwotnej budowli - jednak na skutek licznych przebudów zatracił cechy stylowe. Najstarszą częścią obecnego kościoła jest pozostałe z tamtej budowli prezbiterium. Między badaczami istnieją pewne różnice zdań co do zakresu, w jakim wykorzystane zostały pierwotne mury podczas powstawania obecnej świątyni. Przez pewien czas, w okresie reformacji, kościół znajdował się w rękach luteranów. Około połowy w. XVII obiekt był przebudowywany. Wówczas, przy wsparciu rodu Cellarych, wzniesiono w 1648 r. kaplicę pw. św. Karola Boromeusza. Kolejne przebudowy miały miejsce w roku 1675 oraz w XVIII i XIX w. Dziś obiekt nie posiada jednolitego stylu - wskazać można w nim cechy gotyckie, barokowe oraz klasycystyczne.