OFICJALNY PRZEWODNIK TURYSTYCZNY WOJEWÓDZTWA ŚLĄSKIEGO
Historia Siewierza sięga początków polskiej państwowości. Świadczy o tym istniejący do dzisiaj romański kościół pod wezwaniem św. Jana Chrzciciela, którego powstanie datuje się na XII wiek. W pobliżu świątyni funkcjonowała osada, zniszczona (prawdopodobnie przez Tatarów) w 1259 roku. Wówczas to nowe miasto powstało w miejscu położonym na północ od dotychczasowego, wśród rozlewisk Czarnej Przemszy. Wciąż jednak funkcję fary pełnił kościół św. Jana Chrzciciela.
Pierwsze informacje o istnieniu kościoła pod wezwaniem św. Macieja pochodzą dopiero z XV wieku. Był wtedy świątynią filialną, nad którą patronat sprawował klasztor norbertanek z Czarnowąsów. Budowla składała się z murowanego prezbiterium i drewnianej nawy. W 1598 roku nawę drewnianą zastąpiono murowaną. Siewierz był już w tym czasie od 150 lat stolicą księstwa siewierskiego, należącego do biskupów krakowskich. Stan ten utrzymał się do 1790 roku. Tuż przed wcieleniem biskupiego księstwa do Rzeczypospolitej kościół św. Macieja został gruntownie przebudowany w stylu barokowo-klasycystycznym. Inicjatorem prac, prowadzonych w latach 1782-1784, był biskup krakowski, zarazem książę siewierski, Kajetan Sołtyk.
Kościół św. Macieja jest orientowany; nad fasadą wznosi się wieża z barokowym hełmem z latarnią. Pod półkoliście uformowanym gzymsem umieszczono tarczę zegara. Nad portalem głównym znajduje się drewniana tablica z herbem własnym biskupa Sołtyka, wpisanym w monogram symbolizujący podwójną władzę fundatora – jako biskupa krakowskiego i księcia siewierskiego. W monogramie widnieje też data przebudowy kościoła. Wnętrze jest jednonawowe, z węższym prezbiterium zamkniętym trójbocznie. Ołtarz główny zdobi obraz św. Macieja; po bokach nawy odnajdziemy kaplice Matki Bożej Różańcowej i Chrystusa Ukrzyżowanego. Zabytkowy jest również mur otaczający świątynię – pochodzi z końca XVII wieku. W jego sąsiedztwie ustawiono dwie barokowe figury: św. Floriana oraz św. Jana Nepomucena, przeniesione z siewierskiego rynku. Od strony południowej wybudowano okazałą bramę, tzw. biskupią.
