OFICJALNY PRZEWODNIK TURYSTYCZNY WOJEWÓDZTWA ŚLĄSKIEGO
Podcieszyńska wieś Błogocice wzmiankowana była po raz pierwszy w 1442 roku, zaś w 1447 wspomniany został należący do cieszyńskich, piastowskich książąt „blahotsky folwark”. W pierwszej połowie XVI wieku wieś trafiła w ręce rodziny Mitmayerów i to oni – najprawdopodobniej - wystawili położony na niewielkim wzniesieniu, nad korytem rzeczki Puńcówki, spory dwór z murowaną, mieszkalną wieżą, w której do dziś zachowały się renesansowe, architektoniczne relikty. W końcu XVII wieku dwór z powrotem stał się własnością cieszyńskich książąt - tym razem z dynastii habsburskiej. Z ich inicjatywy w 1800 roku baron Wilhelm von Mundy założył w dworze oraz pobliskim folwarku i młynie przędzalnię i wałkownię sukna, zmieniając przy tym pierwotny wygląd budynku. Kolejni właściciele w mniejszym lub większym stopniu dokonywali zmian w architekturze i otoczeniu. W 1906 roku majątek w Błogocicach stał się własnością Pawła Stonawskiego i od tego czasu aż do zakończenia II wojny dwór należał do rodziny Stonawskich. Dzisiejszy dwór składa się z dwukondygnacyjnej wieży, nakrytej mansardowym dachem i przylegającego do niej piętrowego budynku. Oglądając obiekt warto zwrócić uwagę na drewnianą stolarkę okien, a także elementy dekoracyjne wykonane z piaskowca. Większość renesansowych zdobień elewacji zachowała się do dzisiaj. Cały dwór jest otoczony murem przylegającym do bryły budynku. Położony na zboczu wzgórza robi wrażenie niewielkiego, malowniczego zamku obronnego. O bogatej historii tego miejsca świadczy też usytuowana przed dworem barokowa figura św. Jana Nepomucen, ufundowana w 1729 roku przez Jana Antoniego de Lechniti. Przez kilka lat odnowiony dwór mieścił stylową restaurację „Liberum Veto”, jednak od 2007 roku stoi zamknięty.
