OFICJALNY PRZEWODNIK TURYSTYCZNY WOJEWÓDZTWA ŚLĄSKIEGO
Na terenie rezerwatu znalazł się niewielki, izolowany kompleks leśny, położony w rejonie ujścia Puńcówki do Olzy. W drzewostanie, który ma charakter grądu, występują jesion wyniosły, grab, lipa drobnolistna, dąb szypułkowy, a także wiąz i klon. W runie leśnym, pośród kilku gatunków chronionych, jak śnieżyczka przebiśnieg, bluszcz pospolity, pierwiosnka wyniosła, barwinek, kopytnik, spotkamy także liczną populację cieszynianki wiosennej. Niestety, bliskość obszarów zabudowanych oraz parkowy charakter tutejszego lasu, powodują dla jego przyrody znaczne zagrożenia. W najwyższym punkcie parku znajduje się okazały pomnik księcia Mieszka Cieszyńskiego, dzieło Jana Raszki. Mieszko Cieszyński (urodzony ok. 1252-56 roku, zmarły w 1314 lub 1315) występuje czasem w opracowaniach jako Mieszko III Opolski lub Mieszko I Cieszyński. Był najstarszym synem księcia opolskiego Władysława oraz jego żony Eufemii. Po śmierci swego ojca otrzymał we władanie księstwo raciborskie. Do ostatecznego podziału tych ziem doszło w roku 1289, kiedy to Mieszko stał się księciem cieszyńskim, obejmując we władanie dawne kasztelanie: cieszyńską, oświęcimską, chrzanowską i zatorską. Książę rozpoczął intensywną kolonizację, potrajając liczbę osad; nadawał też miastom przywileje handlowe. W dobie walk o tron polski stanął po stronie króla Czech, Wacława II, a w 1300 r. wziął udział w jego koronacji w Gnieźnie. Dzięki układom z Wacławem, a także za czasów jego następcy, Wacława III (za którego Mieszko wydał swą córkę), cieszyński książę zdobył bardzo duże wpływy. Sukcesy skończyły się wraz z zamordowaniem młodego Wacława III w 1306 r. Był to koniec królewskiej linii czeskich Przemyślidów, zakończyła się również wówczas kariera Mieszka.
