OFICJALNY PRZEWODNIK TURYSTYCZNY WOJEWÓDZTWA ŚLĄSKIEGO
Zatorze jest obszarem położonym we wschodniej części Gliwic, przy drodze do Zabrza. Jak nazwa wskazuje dzielnica ukształtowała się za torami głównej linii kolejowej - na północny wschód od centrum. Największy wpływ na dzieje Zatorza wywarła długoletnia działalność tutejszej huty. Już w latach 60. XIX wieku dwaj niemieccy przemysłowcy, Salomon Huldschinsky i Albert Hahn, uruchomili zakład produkcji rur w pobliżu gliwickiego dworca kolejowego.
Przedsiębiorstwo rozwijało się systematycznie, przekształcając się z czasem w spółkę akcyjną pod nazwą „Huldschinskysche Hüttenwerke”, która zajmowała się m.in. dochodową produkcją na rzecz kolei żelaznych. W okresie PRL huta nosiła nazwę „1 Maja”. Została zamknięta w 2000 roku. W latach 1892-1894 kolejny właściciel huty, Oscar Huldschinsky, wybudował w jej pobliżu spore osiedle robotnicze dla pracowników własnego przedsiębiorstwa. Były to 52 skromne, parterowe domy-bliźniaki, zamieszkane łącznie przez 108 rodzin. Dwa z nich przeznaczono dla specjalnie sprowadzonych sióstr boromeuszek, które zorganizowały przedszkole.
Po kilku latach siostry wystąpiły do Huldschinskiego o ufundowanie kościoła, w którym mogliby się modlić mieszkańcy Zatorza. Reakcja była przychylna i w latach 1899-1901, przy drodze do Zabrza (obecnie ul. Chorzowska), stanęła niewielka świątynia - Kościół Świętej Rodziny - zaprojektowana przez profesora Oertzena z Berlina. W 1924 roku stała się ona siedzibą samodzielnej parafii. Kościół Świętej Rodziny jest ceglaną budowlą w stylu neogotyckim, na planie krzyża greckiego; cztery boczne aneksy - z efektownymi rozetami - tworzą jego równe ramiona. Część centralną przykryto namiotowym dachem z sygnaturką. Wejście główne flankują dwie wieżyczki z hełmami w kształcie ostrosłupów. Wystrój wnętrza także utrzymano w stylu neogotyckim.
