OFICJALNY PRZEWODNIK TURYSTYCZNY WOJEWÓDZTWA ŚLĄSKIEGO
Koniaków jest niewielką miejscowością w powiecie cieszyńskim, znaną przede wszystkim z koronczarstwa. Jest to najwyżej położona wieś Beskidu Śląskiego, leżąca na południowy zachód od Żywca i na południe od Wisły w historycznych granicach Śląska Cieszyńskiego. Muzeum Koronki zlokalizowane jest w Koniakowie Szańcach, w domu rodziny Gwarków. Koniakowskie koronki wykonywane są od ok. 150 lat metodą heklowania (szydełkowania), głównie z białych lub kremowych nici (np. kordonka). Składają się z niepowtarzalnych elementów (inspirowanych głównie przyrodą i tradycją), które następnie łączy się w całość. Najpierw zdobiły góralskie stroje, kościoły i domostwa, aż w końcu zyskały ogólnoświatową sławę. Maria Gwarek jest pierwszą koronczarką, która poważnie przyczyniła się do rozsławienia tego rękodzieła. Artystka urodziła się w 1896 roku, a zmarła w 1962, w Koniakowie. Już od najmłodszych lat zgłębiała tajniki heklowania koronkowych elementów tradycyjnych strojów góralskich (głównie damskich czepców) i innych wyrobów koronkowych. Potrafiła przy tym umiejętnie i intensywnie je promować w kraju, a nawet za granicą (wyroby dla królowej belgijskiej i papieża Jana XXIII). Maria Gwarek była też aktywną działaczką społeczną. Po wojnie założyła w Koniakowie Spółdzielnię Koronkarską, która w najlepszym swoim okresie zrzeszała około 250 koronczarek z regionu, przyczyniła się też do elektryfikacji wsi (co miało ułatwiać artystkom pracę) oraz zainicjowała powstanie zespołu regionalnego „Koniaków”. W Muzeum Koronki możemy zapoznać się z dorobkiem twórczym Marii Gwarek oraz z rozwojem lokalnego koronczarstwa na przestrzeni dziesięcioleci. Są tu m.in. 150-letnie elementy czepców damskich (tzw. naczółki), obszycia chust, wstawki do bielizny pościelowej, serwety, obrusy, firany, części garderoby, a nawet bielizna. Jest też niedokończona serweta, którą Maria Gwarek wykonywała na specjalne zamówienie królowej Elżbiety II (niestety, w trakcie prac artystka zmarła). W Izbie jest też kolekcja rzeźb lokalnych twórców, oraz przedmiotów codziennego użytku z Koniakowa i okolic - np. sprzęty kuchenne, instrumenty muzyczne, stroje górali śląskich itp. Koronczarstwo w Koniakowie jest nadal bardzo żywe. Wzbogaca się wzornictwo i ciągle poszerza asortyment. Od 2013 roku w Gminnym Ośrodku Kultury, Promocji, Informacji Turystycznej i Bibliotece Publicznej w Istebnej można podziwiać największą koronkę koniakowską świata o średnicy 5 m.
