OFICJALNY PRZEWODNIK TURYSTYCZNY WOJEWÓDZTWA ŚLĄSKIEGO
Nazwa rezerwatu „Borek” odnosi się do starego, leśnego uroczyska, które obecnie na większości powierzchni podlega ochronie. Obszar ten wchodził w skład należącego do hrabiego Ostrowskiego majątku ziemskiego w Radoszewnicy. Tutejsze lasy były popularnym miejscem spacerów i konnych przejażdżek. Taka rekreacyjna funkcja sprzyjała zachowaniu drzewostanu w stanie dość naturalnym, gdyż nie prowadzono tu zbyt rabunkowej gospodarki leśnej. Najstarsze drzewa liczą tu około 200, a czasem i 300 lat. Po wojnie starania o objęcie terenu ochroną w formie rezerwatu zostały uwieńczone sukcesem w 1953 r. Obecnie rezerwat ma prawie 65 ha powierzchni. W tutejszym kompleksie leśnym wyróżnić można kilka charakterystycznych zbiorowisk, z których główne (przedstawiające pod względem przyrodniczym największą wartość) to świetliste dąbrowy, łęg olchy i ols typowy. Piękne są sędziwe dęby, olchy i sosny, liczące czasem nawet 300 lat. Obszar rezerwatu jest przeważnie płaski. Występuje tu kilka gatunków roślin chronionych, jak: widłak jałowcowaty czy wawrzynek wilczełyko. Ze zwierząt występują tu licznie ptaki, bogato reprezentowany jest też świat płazów. Natomiast z uwagi na fakt, iż teren stanowi swoistą enklawę, oddaloną od innych obszarów lasów, rzadziej zaglądają tu większe ssaki. W okolicy Koniecpola znajduje się ponadto kilkanaście pomników przyrody ożywionej. Malowniczy teren jest atrakcyjny dla turystów - przez obszar prowadzi kilka tras, m.in. przyrodniczo-dydaktyczna ścieżka rowerowa, którą dotrzemy także do rezerwatu.
