OFICJALNY PRZEWODNIK TURYSTYCZNY WOJEWÓDZTWA ŚLĄSKIEGO
Bazylika Mniejsza pw. Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Zawierciu to murowana, neogotycka świątynia wzniesiona w latach 1896-1903. W 1904 r. przed kościołem postawiono figurę Matki Bożej Niepokalanie Poczętej.
W czasach dawniejszych ówczesna wieś Zawiercie należała do parafii św. Mikołaja w Kromołowie. Pomysł budowy kościoła zrodził się w związku z budową osiedla dla pracowników Towarzystwa Akcyjnego Zawiercie. Ostateczny projekt gmachu kościoła sporządził Hugo Kuder. Kamień węgielny pod budowę poświęcił 29 września 1896 r. biskup kielecki Tomasz Kuliński. Kościół został konsekrowany i oddany do użytku w 1903. W tym też roku utworzono w Zawierciu odrębną parafię pw. świętych Piotra i Pawła. W 1909 r. w świątyni zamontowano organy, których piszczałki niebawem, w czasie I wojny, podobnie jak kościelne dzwony skonfiskowane zostały przez Prusaków. W latach międzywojennych zamiast dachówek położono blachę miedzianą oraz wybudowano marmurowy ołtarz, a także zawieszono nowe dzwony.
II wojna przyniosła w 1940 r. aresztowania przez Niemców miejscowych nauczycieli, a m.in. ówczesnego proboszcza ks. Bolesława Wajzlera, którego niebawem zamordowano. Tutejsza plebania znalazła się pod stałym nadzorem gestapo. Niemieccy okupanci zabrali także nowe dzwony. W czasach powojennych dokonano kilku remontów. W 2009 r. kościół podniesiony został do godności bazyliki mniejszej.
Murowana, neogotycka Bazylika Mniejsza pw. Świętych Apostołów Piotra i Pawła z czerwonej cegły wzniesiona została na planie krzyża łacińskiego. Świątynia posiada pięć wież z dwiema najokazalszymi od frontu. Kościół jest trójnawowy, z transeptem. W głównym ołtarzu, wykonanym z marmuru, umieszczony jest obraz Chrystusa Miłosiernego. Przy schodach wejściowych do świątyni stoją dwie figury patronów - świętych Piotra i Pawła.
