Siemonia

Wieś Siemonia leży w gminie Bobrowniki, na terenie Zagłębia Dąbrowskiego. W jej krajobrazie dominują łagodne wzgórza Garbu Tarnogórskiego, których wysokość zbliża się do 400 m n.p.m. Korzenie osady tkwią w czasach średniowiecznych – pierwsze wiadomości o jej istnieniu pochodzą z pierwszej połowy XIII wieku. Przez wiele następnych stuleci wioska pozostawała we władaniu niezamożnych rodów szlacheckich - wśród właścicieli byli między innymi Świrczynowie, Siemońscy, Zalaszowscy, Rogowscy, Horlemusowie, Piegłowscy i Grabiańscy.

Kościół w Siemoni

Dawnym pochodzeniem może się pochwalić siemońska parafia pod wezwaniem Wszystkich Świętych. Ustanowił ją w 1223 roku biskup krakowski, Iwo Odrowąż, który ufundował dwa lata później niewielki kościół w Siemoni. Tę pierwszą, zapewne drewnianą świątynię zniszczyli w 1241 roku Tatarzy, została jednak wkrótce odbudowana (tym razem jako murowana). Przez następne stulecia służyła wiernym, a dbali o nią kolejni właściciele wioski. W XVII wieku kościół został rozbudowany, jednak w XIX był już za mały dla wzrastającej liczby parafian, podjęto więc decyzję o jego zburzeniu i postawieniu nowego.

Charakterystyka kościoła

Obecny kościół w Siemoni wzniesiono w latach 1880-1882, kiedy proboszczem był tutaj ks. Wincenty Dobrzański. Nadano mu wygląd eklektyczny z cechami stylów neoromańskiego i neogotyckiego. Budowla jest orientowana; od strony zachodniej wznosi się wieża przykryta ostrosłupowym hełmem, do niej przylega szeroka nawa i wąskie, wielobocznie zamknięte prezbiterium. Wnętrze jest trójnawowe, ze współczesnym wystrojem. Ze starego kościoła zachowało się niewiele wyposażenia - barokowy krucyfiks i sprzęty liturgiczne - bowiem reszta spłonęła w czasie pożaru w 1959 roku.

Warto wspomnieć, że w środowisku naukowców o Siemoni stało się głośno w roku 1955, po odkryciu na terenie miejscowej piaskowni ludzkiej czaszki, której wiek oceniono na kilkadziesiąt tysięcy lat (należała do tak zwanego człowieka oryniackiego). To najstarsze na ziemiach polskich znalezisko ludzkich szczątków! Kopię czaszki zobaczyć można w Muzeum Górnośląskim w Bytomiu.