Ustroń - Wołosate "Główny Szlak Beskidzki"

Rozpoczynając się w Ustroniu w Beskidzie Śląskim, szlak wychodzi na szczyt Równicy (885 m n.p.m.), po czym zbiega w dół w dolinę Wisły (stacja PKP Ustroń-Polana), skąd wspina się na kolejne kulminacje Pasma Czantorii i Stożka (odpowiednio 997 i 980 m), stanowiącego dziś granicę między Polską a Republiką Czeską. Przeszedłszy przez główne szczyty wspomnianego wyżej pasma, szlak przez przełęcz Kubalonka (761 m) dociera w masyw Baraniej Góry (1220). Opuszczając Beskid Śląski znaki szlaku obniżają się w dolinę Soły do miejscowości Węgierska Górka. W dalszym przebiegu trasa prowadzi w stronę najwyższych wzniesień Beskidu Żywieckiego. Poprzez Halę Rysiankę i Halę Miziową w masywie Pilska (nie wychodząc na główny szczyt o wysokości 1557 m), a następnie przez Przełęcz Glinne (809) szlak wkracza w obszar Pasma Babiogórskiego, gdzie opuszcza teren województwa śląskiego. Szczyt Babiej Góry (1725 m), najwyższy w Beskidzie Żywieckim, leży już w województwie małopolskim. Główny inicjator wyznakowania szlaku na opisanym odcinku, prof. Kazimierz Sosnowski (1875-1954), był znanym pionierem polskiej turystyki, przede wszystkim w Beskidach Zachodnich oraz na Jurze Krakowsko-Częstochowskiej. W czasach, gdy Beskid Śląski i Żywiecki były terenami rywalizacji polsko-niemieckiej, turystyka miała pełnić - według Sosnowskiego - ważną rolę patriotyczną. W swoim pionierskim przewodniku po Beskidach Zachodnich, wydanym jeszcze przed I wojną, Sosnowski pisał: „Niech tam, u źródeł naszej matki Wisły silniej od okrzyków Heil Beskid! zabrzmi pieśń nasza.”