OFICJALNY PRZEWODNIK TURYSTYCZNY WOJEWÓDZTWA ŚLĄSKIEGO
Stojący w Janowie kościół to budowla pochodząca z lat 1921-23. Jest to trzecia z kolei świątynia na tym miejscu. Wzniesiona została w stylu neobarokowym. Poprzednio stał tu drewniany kościół z 1709 r. oraz murowany, z 1878. Budowle te nie miały jednak szczęścia, podobnie zresztą jak sam Janów - spalony przez wojska rosyjskie podczas powstania styczniowego, ostrzelany przez Niemców podczas I wojny oraz ulegający dwóm pożarom w pierwszej połowie XX w.
Pierwszy kościół, drewniany, powstał w Janowie w 1709 r., a więc niedługo po założeniu miasta w końcu XVII w. Kolejny, murowany, choć niewielki, wzniesiono tu w 1878 r. z inicjatywy proboszcza ze Złotego Potoku, ks. Ludwika Janikowskiego. Sprytny proboszcz, obchodząc zakaz rosyjskich władz zaborczych, wzniósł tę świątynię pod pozorem remontu starej. Pomoc swoją okazał wówczas hr. Edward Raczyński oraz jego żona, Maria z Krasińskich - córka wieszcza Zygmunta. W 1912 r. kościółek ten stał się parafialnym. W grudniu 1914 świątynia została zniszczona podczas ostrzału przez artylerię wojsk niemieckich. Po tym wydarzeniu nabożeństwa odprawiano w prowizorycznej kaplicy, na którą przeznaczono plebańską stodołę. W 1917 r. staraniem ks. Romana Pachelskiego dokonano prowizorycznego remontu kościoła, jednak z uwagi na zagrożenie zawaleniem, już w 1919 wyłączono go z użytku. Gdy wyburzono stare mury, wiosną 1921 r. rozpoczęto - z inicjatywy ks. Jana Widłaka - budowę nowej świątyni. Autorem projektu był inżynier Nowakowski. Wznosząc obiekt zmieniono jego usytuowanie względem stojących tu wcześniej budowli. W miejsce świątyń orientowanych powstał kościół zwrócony ołtarzem ku południowi. Poświęcenie kamienia węgielnego miało miejsce 22 maja 1921 r., w uroczystość Trójcy Świętej, zaś już 25 czerwca 1922 ks. Jan Widłak dokonał uroczystego poświęcenia kościoła - konsekracji zaś dokonał ks. biskup Teodor Kubina 7 czerwca 1931 r. Niedługo po II wojnie światowej, staraniem ks. Ignacego Drzazgi wykonano w kościele polichromię. Obecnie ściany pokryte są przez nowe malowidła, z 1980 r. Do wyposażenia świątyni należy m.in. ołtarz główny o cechach neobarokowych, ambona z rzeźbami aniołów oraz sprzęty liturgiczne z XVIII-wiecznym kielichem i XIX-wieczną monstrancją. Przy wejściu do kościoła umieszczono dwie tablice, z których jedna poświęcona została pamięci kpt. Jerzego Kurpińskiego „Ponurego”, dowódcy miejscowego oddziału Armii Krajowej, druga zaś księdzu Leonowi Kuchcie oraz organiście Władysławowi Misterkowi, którzy zostali zamordowani przez Niemców w czasie II wojny.
