Rezerwat Parkowe

„Parkowe” jest rezerwatem leśno-krajobrazowym, położonym na południe od Złotego Potoku. Na obszarze chronionym, o powierzchni ponad 155 ha, znalazła się najbardziej malownicza część doliny Wiercicy, z formami skalnymi, źródłami, potokiem oraz założonymi przez człowieka stawami. Niemal całość powierzchni rezerwatu jest zalesiona. Na terenie tym zobaczymy także kilka zabytków. Przebiega tędy kilka szlaków turystycznych, m.in. Szlak Orlich Gniazd.

O Rezerwacie Parkowe

Rezerwat obejmuje źródliskowy odcinek rzeki Wiercicy wraz z otaczającymi wzgórzami, na których wznoszą się malownicze wapienne ostańce skalne. Do najciekawszych form skalnych należą Diabelskie Mosty i  Brama Twardowskiego. Na terenie rezerwatu spotyka się także obiekty jaskiniowe, z których na szczególną uwagę zasługuje Jaskinia Niedźwiedzia. W jej namulisku odnaleziono m.in. kości niedźwiedzia jaskiniowego, mamuta, lwa jaskiniowego i hieny. Obiekt ten nie jest jednak dostępny do zwiedzania.

Kobierzec zawilców w Rezerwacie Parkowe, fot. www.slaskie.travel T. Renk

Świat roślin i zwierząt w rezerwacie

Roślinność naturalną rezerwatu tworzą głównie porastające wzgórza lasy bukowe. Największą powierzchnię zajmuje żyzna buczyna sudecka Dentario enneaphylli-Fagetum z charakterystyczny gatunkiem – żywcem dziewięciolistnym Dentaria enneaphyllos. Stoki o ekspozycji południowej i południowo-zachodniej porasta buczyna ciepłolubna (zb. Fagus sylvatica-Cruciata glabra). Można w niej spotkać rzadkie gatunki roślin, takie jak storczyki: buławnik mieczolistny Cephalanthera longifolia i wielkokwiatowy Cephalanthera damasonium, gnieźnik leśny Neottia nidus-avis, żłobik koralowy Corallorhiza trifida i inne. Strome stoki zachodnie pokrywa uboga gatunkowo kwaśna buczyna niżowa Luzulo pilosae-Fagetum. Wąwozy i dolinki u podnóża wzgórz porasta lipowo-grabowy las grądowy Tilio cordatae-Carpinetum betuli oraz sosnowo-dębowe bory mieszane. Rezerwat cechuje wyjątkowe bogactwo gatunkowe roślin naczyniowych, mszaków i grzybów w tym gatunków podlegających ochronie prawnej i zagrożonych w regionie. Specyficzny mikroklimat sprawia, że licznie reprezentowane są w nim gatunki górskie. Różnorodność siedlisk w rezerwacie wpływa na bogactwo i zróżnicowanie fauny.

Rezerwat Parkowe w Złotym Potoku, fot. CDPGŚ

Rezerwat Parkowe w Złotym Potoku, fot. CDPGŚ

Rezerwat Parkowe w Złotym Potoku, fot. CDPGŚ

Obecność starodrzewu oraz pozostawionych do naturalnego rozkładu martwych próchniejących drzew stwarza dogodne warunki dla bytowania żywiących się martwym drewnem chrząszczy saproksylicznych oraz ptaków, szczególnie dziuplaków. Gnieździ się tu m.in. 6 gatunków dzięciołów – dzięcioł czarny Dryocopus martius, zielonosiwy Picus canus, zielony Picus viridis, duży Dendrocopos major, średni Dendrocoptes medius i dzięciołek Dryobates minor. Źródliska i wody płynące zasiedlają rzadkie gatunki ichtiofauny i wodnych bezkręgowców. Spotyka się tu relikty epoki lodowcowej – kiełża zdrojowego Gammarus pulex i wypławka alpejskiego Crenobia alpina oraz ślimaka – źródlarkę karpacką Bythinella austriaca. Siedliska wodne są także miejscami rozrodu 6 gatunków płazów. Specyficzne warunki siedliskowe dla fauny stwarzają ostańce skalne i występujące w nich jaskinie. Zasiedlają je endemiczne troglobiontyczne chrząszcze jaskiniowe Choleva lederiana i Catops tristis infernus. Schronienie znajdują tu także nietoperze: podkowiec mały Rhinolophus hipposideros, nocek duży Myotis myotis, nocek rudy Myotis daubentonii i gacek brunatny Plecotus auritus.

Rezerwat istnieje od 1957 roku,  jest zlokalizowany na terenie Parku Krajobrazowego Orlich Gniazd i wchodzi w skład obszaru Natura 2000 PLH240020 Ostoja Złotopotocka.

Rezerwat udostępniony do zwiedzania tylko po wyznaczonych szlakach:

Trasa spacerowa po Rezerwacie Parkowe w Złotym Potoku

Rezerwat „Parkowe” obejmuje tereny, które w latach 1852-58 należały do gen. Wincentego Krasińskiego, ojca jednego z naszych trzech wieszczów, Zygmunta. Wówczas to, w dobie rozwijających się (m.in. pod wpływem romantyzmu) idei ochrony przyrody, zaczęto myśleć o kompleksowej ochronie tutejszych obszarów.

więcej >>