Dolina górnej Wisły

Ostoja „Dolina Górnej Wisły”, należąca do sieci „Natura 2000”, obejmuje swoim obszarem przede wszystkim zaporowe Jezioro Goczałkowickie, będące od dawna zbiornikiem wody pitnej oraz przyległe stawy - miejsce hodowli karpia, a jesienią rejon polowań na ptactwo wodne. Stawy te założone zostały z początku XIV w. i należą do najstarszych w Polsce tego rodzaju akwenów. Obecnie spełniają ważną funkcję ekologiczną, stanowiąc środowisko życia wielu gatunków roślin i zwierząt. W obszarze ostoi znalazły się także wpadające do Wisły dopływy. Dolina Wisły w rejonie objętym ostoją jest dość gęsto zamieszkana i zagospodarowana. Ponad połowę powierzchni zajmują pola uprawne; lasy - ok. 16 procent; wody powierzchniowe - również ok. 16. Pośród ptaków można spotkać na tym terenie m.in. gatunki wpisane do Polskiej Czerwonej Księgi Zwierząt; do nich należą: bączek, bąk, dzierzba czarnoczelna, rybitwa białowąsa, ślepowron. „Dolina Górnej Wisły” to także miejsce odpoczynku dla licznych stad ptaków, podczas przelotów wiosennych i jesiennych. W rejonie tej ostoi znajduje się kilka pomniejszych terenów i obiektów przyrodniczych. Należy do nich m.in. rezerwat torfowiskowy „Rotuz” (chroniący obszar torfowiska przejściowego) oraz fragment boru sosnowego. W Chybiu, przy ul. Bielskiej, godna uwagi jest aleja dębowa, obejmująca ok. 200 sztuk drzew: dębów szypułkowych oraz błotnych, w wieku 140-160 lat. Pojedynczy dąb szypułkowy, uznany za pomnik przyrody, rośnie także we wsi Zaborze. Oprócz tutejszych osobliwości przyrodniczych w tym rejonie, turystów zainteresują niewątpliwie zabytki kultury materialnej, z których najwspanialszym jest zespół pałacowo-parkowy w pobliskiej Pszczynie.