Parafia pod wezwaniem świętych Apostołów Piotra i Pawła jest najstarszą w Skoczowie. Przez stulecia była ona nierzadko świadkiem wydarzeń świadczących o trudnych relacjach katolików i protestantów. Sam kościół wybudowano w 1762 roku w stylu późnobarokowym. Jego wnętrze uznaje się za jeden z najładniejszych przykładów baroku na Śląsku Cieszyńskim. W świątyni szczególnie czci się postać skoczowskiego świętego – Jana Sarkandra.
Parafia św. św. Piotra i Pawła z pewnością jest równie wiekowa jak sam Skoczów. Ma więc korzenie średniowieczne. Pierwsza świątynia musiała być drewniana. Wiemy, że taka właśnie spłonęła w 1531 roku podczas katastrofalnego pożaru, który ogarnął całe miasto. W połowie XVI wieku stał już nowy kościół, murowany. Wtedy przejęli go siłą protestanci, stanowiący większość mieszkańców ówczesnego Skoczowa. Katolicy musieli się zadowolić kaplicą przy szpitaliku (obecnie kościół pod wezwaniem Znalezienia Krzyża Świętego). Po stu latach sytuacja się powtórzyła, ale w drugą stronę. W 1654 roku komisarze cesarza Ferdynanda III nakazali protestantom opuścić świątynię i przekazać ją ponownie w ręce katolików. W XVIII wieku kościół płonął jeszcze dwukrotnie. Wreszcie, w połowie XVIII stulecia, stanęła świątynia, która przetrwała do dzisiaj.
Świątynię wybudowano w stylu późnobarokowym. Jest orientowana (z prezbiterium skierowanym w kierunku wschodnim), trzynawowa - przy czym nawy boczne są dwukondygnacyjne. Wieżę dobudowano dopiero po stu latach. Odnowione niedawno wnętrze robi wrażenie. Dominuje barok, z domieszką rokoka i klasycyzmu. W ołtarzu głównym umieszczono ładny obraz włoskiego mistrza Lafranco - „Spotkanie Apostołów Piotra i Pawła w drodze na męczeństwo”. Liczne są ołtarze boczne z cennym wyposażeniem. Uwagę przykuwa elegancka ambona z daszkiem. W kościele od dawna czci się św. Jana Sarkandra. Znajdują się tutaj m.in. relikwie świętego, poświęcony Mu ołtarz boczny oraz polichromie na stropie nawy głównej, przedstawiające sceny z życia męczennika. Ponadto: kielich Sarkandrowski z 1776 roku, figury świętego i dzwon „Jan Sarkander”.