Дата публикации:  2013-08-29
Wraz z przystąpieniem do Unii Europej¬skiej Polska została zobowiązana do wdrożenia unijnego systemu „Natura 2000” ochrony zagrożonych składników różnorodności biologicznej Europy.
pow. 100,9 ha; odcinek Warty między Mirowem a Skrzydłowem wraz ze starorzeczami oraz lasem „Gąszczyk” charakteryzujący się zróżnicowaną i mało przekształconą szatą roślinną (zbiorowiska wodne, łąkowe wilgotne i suche, leśne, m.in. łęgi i olsy oraz grądy).
Ольштынско-Мировский рефугиум – это одна из зон Краковско-Ченстоховской Возвышенности, которая была включена в экологическую программу «Натура 2000». Территория рефугиума составляет почти 2211 га. Она лежит на восток и юго-восток от Ченстоховы. В границах рефугиума находится несколько природных заповедников, таких как Соколе Горы, Зелёна Гура и Товарные Горы, а из достопримечательностей – интересные руины замка в подченстоховском Ольштыне.
Ольштынско-Мировский рефугиум – это одна из зон Краковско-Ченстоховской Возвышенности, которая была включена в экологическую программу «Натура 2000». Территория рефугиума составляет почти 2211 га. Она лежит на восток и юго-восток от Ченстоховы. В границах рефугиума находится несколько природных заповедников, таких как Соколе Горы, Зелёна Гура и Товарные Горы, а из достопримечательностей – интересные руины замка в подченстоховском Ольштыне.
Остоя Злотопотоцка (Злотопотоцкий рефугиум) является одним из массивов, входящих в состав сети Натура 2000. Он занимает более 2748 га поверхности, а на этой территории находится ряд мест, ценных в природном смысле. Объектам рефугиума принадлежат заповедники и памятники природы. Это также живописная территория; она является целью туристических походов, через нее проходит несколько юрских маршрутов- во главе с Дорогой Орлиных Гнезд.
Остоя Злотопотоцка (Злотопотоцкий рефугиум) является одним из массивов, входящих в состав сети Натура 2000. Он занимает более 2748 га поверхности, а на этой территории находится ряд мест, ценных в природном смысле. Объектам рефугиума принадлежат заповедники и памятники природы. Это также живописная территория; она является целью туристических походов, через нее проходит несколько юрских маршрутов- во главе с Дорогой Орлиных Гнезд.
pow. 39,2 ha; rozległy, o znacznych walorach krajobrazowych kompleks łąkowo-leśny na terenach po dawnej eksploatacji rud żelaza położony na zach. krańcu Poczesnej. Szcze-gólnie cennymi są łąki trzęślicowe charakteryzujące się udziałem wielu gatunków rzadkich i chronionych, jak kosaciec syberyjski, mieczyk dachówkowaty, goryczka wąskolistna i sze-reg innych.
pow. 7,2 ha; odcinek rzeki Białki od Lelowa do jej ujścia w Wąsoszu do Pilicy fragmentarycznie porośnięty na brzegach zaroślami wierzbowymi i łęgami, charakteryzujący się znaczną czystością wody umożliwiającą bytowanie m.in. pstrąga potokowego, minoga strumieniowego, głowacza białopłetwego, śliza, kiełba; wśród fauny nadwodnej stwierdzono obecność bobra i wydry.
На восточных окраинах Силезского воеводства любители природы откроют для себя обширную и неожиданную достопримечательность – долину реки Пилица. Самый ценный ее фрагмент, потянутый между местностями Щекочины и Конецполе и называемый «Suchy Młyn» («Сухая Мельница»), расположен в границах Специальной территории охраны окружающей среды «Природа 2000». На этом участке своего пути Пилица течет в своем естественном русле, в обрамлении лесов и болот. Здесь можно встретить различных речных животных, в том числе выдру и бобра, а также редкие виды растений
На восточных окраинах Силезского воеводства любители природы откроют для себя обширную и неожиданную достопримечательность – долину реки Пилица. Самый ценный ее фрагмент, потянутый между местностями Щекочины и Конецполе и называемый «Suchy Młyn» («Сухая Мельница»), расположен в границах Специальной территории охраны окружающей среды «Природа 2000». На этом участке своего пути Пилица течет в своем естественном русле, в обрамлении лесов и болот. Здесь можно встретить различных речных животных, в том числе выдру и бобра, а также редкие виды растений
pow. 194, ha; obszar obejmuje płn.-wsch. rejony lasów Pradelskich z rez. Kępina, które tworzą dobrze zachowane łęgi jesionowo-olszowe oraz olsów porzeczkowych rosnące na obszarze źródliskowym potoku Rajecznica. W źródłach jednego ze strumieni występuje introdukowana tu endemiczna warzucha polska.
pow. 1391,2 ha; składa się z 4. izolowanych enklaw obejmujących pasma jurajskich ostańców: – Łutowca oraz Bukowca i Wielkiej Góry, – Skałki Mirowskie, – Skały Rzędkowickie, Podlesickie i Kroczyckie z Górą Zborów oraz – Skały Morskie i ich płd. okolice po Piaseczno i Skarżyce.
Буковый лес в Шиповицах и Нивизский лес около Гебла – это относительно малоизвестная, специальная зона по охране среды обитания, созданная в рамах сети «Natura 2000». Она находится на привлекательном для туристов участке Краковско-Ченстоховской Юры, недалеко от Огроденца и Крочиц. Здесь охраняются три лесных комплекса, состоящие из орхидейной и крупнолистной бучины. В этих местах встречается очень редкая орхидея – башмачок настоящий.
Буковый лес в Шиповицах и Нивизский лес около Гебла – это относительно малоизвестная, специальная зона по охране среды обитания, созданная в рамах сети «Natura 2000». Она находится на привлекательном для туристов участке Краковско-Ченстоховской Юры, недалеко от Огроденца и Крочиц. Здесь охраняются три лесных комплекса, состоящие из орхидейной и крупнолистной бучины. В этих местах встречается очень редкая орхидея – башмачок настоящий.
Центрально-юрайский рефугиум – это одна из зон Краковско-Ченстоховской Возвышенности, которая была включена в экологическую сеть «Натура 2000». Территория рефугиума расположена к югу и юго-востоку от Огроденеца. Она включает в себя типично юрайские пейзажи, с известняковыми скалами и образованными здесь растительными сообществами. В границах рефугиума находится несколько характерных природных объектов, среди которых заповедники Гора Хелм, Русские Горы и Смолень.
Центрально-юрайский рефугиум – это одна из зон Краковско-Ченстоховской Возвышенности, которая была включена в экологическую сеть «Натура 2000». Территория рефугиума расположена к югу и юго-востоку от Огроденеца. Она включает в себя типично юрайские пейзажи, с известняковыми скалами и образованными здесь растительными сообществами. В границах рефугиума находится несколько характерных природных объектов, среди которых заповедники Гора Хелм, Русские Горы и Смолень.
Блендовская пустыня тянется вдоль границы силезского и малопольского воеводств- от Блендова (района Домбровы Гурничей) до Ключы- это самый большой в Польше и один из наиболее крупных в Европе- массив летучих песков. Песчаная территория значительно больше, чем Блендовская пустыня. Эта “польская Сахара” стала одним из наиболее интересных мест Краковско- ченстоховской возвышенности, а также районом, где пересекается несколько туристических маршрутов.
Блендовская пустыня тянется вдоль границы силезского и малопольского воеводств- от Блендова (района Домбровы Гурничей) до Ключы- это самый большой в Польше и один из наиболее крупных в Европе- массив летучих песков. Песчаная территория значительно больше, чем Блендовская пустыня. Эта “польская Сахара” стала одним из наиболее интересных мест Краковско- ченстоховской возвышенности, а также районом, где пересекается несколько туристических маршрутов.
pow. 296,5 ha; obszar tworzą 2 enklawy: o pow. ok. 294 ha na wschodnim brzegu zbiornika Pogoria IV oraz o pow. 2,42 ha usytuowana 1 km na płd.-wsch., w dolinie potoku Trzebyczka, na obszarze użytku ekologicznego „Bagna w Antoniowie”.
Pow. 4,9 ha; oba obszary położone między Bolesławiem a Bukownem obejmują stare hałdy odpadów skalnych powstałych przy wydobyciu galmanu oraz produkcji cynku i ołowiu porosłe murawami galmanowymi z pleszczotką górską, za-wciągiem pospolitym (łac. nazwa — armeria maritima), goździkiem kartuzkiem, lepnicą rozdętą, a także gatunkami chronionymi, jak dziewięćsił bezłodygowy czy kruszczyk rdzawoczerwony.
Pow. 584,8 ha; obszar składa się 3. części obejmujących rejon Stołowej Góry nad Jaroszowcem, rezerwat „Pazurek” oraz Januszkową Górę.
pow. 20,4 ha; obejmuje rezerwat „Michałowiec” i jego sąsiedztwo.
Pow. 886,5 ha; chroniony obszar składa się z 11 enklaw obejmujących następujące doliny: – wschodnią część rezerwatu „Dolina Eliaszówki”, – rezerwat „Dolina Racławki” oraz fragment wierzchowiny ze skałą Krzyżową i Jaskinią Racławicką, – rezerwat „Dolina Szklarki”, – górny odcinek Doliny Będkowskiej łącznie z otoczeniem Jaskini Nietoperzowej oraz dwoma fragmentami wierzchowin w Jerzmanowicach z tamt. ostańcami Skałką 502 i Łysą oraz Kozią i Psiklatką, – rezerwat „Wąwóz Bolechowicki” wraz z zach. wierzchowiną, – rezerwat „Dolina Kluczwody” wraz ze wsch. zboczem górnej części doliny z grupą skalną Berdo i Jaskinią Wierzchowską Górną.
Pow. 1856,6 ha; od Ojcowskiego PN, przez Zielonki do Krako¬wa, z malowniczą doliną Korzkiewki.
Pow. 282,9 ha; położony w granicach m. Krakowa składa się z 4 enklaw: między Pychowicami, Kostrzem i Skotnikami; niewielkiej w Kole Tynieckim obejmującej wiśliska; rezerwatu „Skołczanka” wraz z przyległymi od północy łąkami oraz Szerokich Łąk na zach. od Skotnik. Obejmuje dobrze wykształcone i zachowane płaty łąk trzęślicowych oraz w rejonie rez. Skołczanka muraw kserotermicznych stanowiących bogate siedlisko populacji chronionych motyli: modraszków i czerwończyków oraz zagrożonego wyginięciem skalnika driady.
pow. 59,8 ha; po¬łożone na płd. od Placu Centralnego w Nowej Hucie, na obszarze dawnego wiśliska. Wystę¬pują tu naturalne zespoły szuwarów wysokich turzyc i trzcinowych, a także liczne zespoły półnaturalne, jak np.: podmokła łąka z ostro-żeniem łąkowym, świeża łąka z rajgrasem wyniosłym oraz szuwar z kosaćcem żółtym.
Pow. 76,4 ha; obejmuje zach. część rez. Dolina Eliaszówki z klasztorem karmelitów, którego zabudowania są ostoją nietoperzy, m.in. zagrożonego wyginięciem podkowca małego.
Pow. 39,8 ha; obszar obejmuje kościół parafialny wraz z okolicznymi parkami (d. zdrojowym i pałacowym oraz plantami nad Krzeszówką) stanowiące drugą w Polsce pod względem liczebności kolonię rozrodczą nietoperza – nocka orzęsionego.
Pow. 22,5 ha; obszar rozciąga się wzdłuż brzegów potoku Sanka od Baczyna po rez. Wąwóz Mnikowski obejmując wąski pas nadrzecznych łąk i pastwisk z płatami łąk trzęslicowych, turzyc i trzcin stanowiących ostoję poczwarówki zwężonej.
Pow. 72,4 ha; obejmuje fragment doliny potoku Rudno pomiędzy Brodłami a Rybną pokryty łąkami trzęślicowymi z kosaćcem syberyjskim i goryczką wąskolistną oraz szuwarami głównie trzcinowymi i zaroślami olszy, stanowiących siedlisko motyli modraszków, zagrożonego wyginięciem ślimaka poczwarówki zwężonej, a także bobra. W wodach Rudna stwierdzono obecność rzadkiego minoga strumieniowego.
ow. 7081,7 ha; jest obszarem specjalnej ochrony ptaków obejmującej głównie stawy pod Zatorem, u ujścia Skawy do Wisły stanowiące miejsce lęgowe szeregu rzadkich i zagrożonych wyginięciem gatunków ptactwa wodnego, jak np. bączek, ślepowron, podgorzałka, rybitwa białowąsa i inne. W granice obszaru włączono nadwiślańskie tereny w rejonie Okleśnej — Rozkochowa — Jankowic.
Pow. 447,2 ha; obszar rozciąga się od rez. Kajasówka po płn. granice lasu Żakowiec koło Czernichowa obejmując obszar pól uprawnych, łąk i pastwisk stanowiących ostoję motyli modraszków oraz skalnika driady.