Rezerwat „Babczyna Dolina” w Suszcu

Głównym celem powołania rezerwatu przyrody „Babczyna Dolina” było objęcie ochroną zespołu leśnego określanego jako bór wilgotny trzcinnikowy. Tego rodzaju zbiorowisko leśne na terenach Polski - oprócz rejonu Górnego Śląska oraz Kotliny Oświęcimskiej - występuje także na terenie Kotliny Orawsko-Nowotarskiej, w Górach Świętokrzyskich, na Dolnym Śląsku oraz w południowych rejonach Wielkopolski. Główny skład boru trzcinnikowego stanowi sosna z domieszką świerka, dębu szypułkowego, brzozy brodawkowatej i omszonej, a także buka i jodły. Dominującym gatunkiem w runie leśnym jest trzcinnik owłosiony, od którego zbiorowisko leśne wzięło swoją nazwę. Obok boru trzcinnikowego na terenie rezerwatu „Babczyna Dolina” występuje także torfowisko oraz ols torfowcowy. Jego zbiorowisko wykształca się w izolowanych zagłębieniach, położonych z dala od cieków wodnych, tam, gdzie poziome ruchy wód gruntowych są dość słabe, a zupełnie brak powierzchniowych zalewów. W drzewostanie dominuje olsza czarna, obok której rosną tu także brzoza omszona i sosna. Wśród roślin rezerwatu sporą grupę stanowią higrofity, a więc rośliny zamieszkujące siedliska o dużej wilgotności, a także hydrofity (rośliny wodnopączkowe), które zimują w postaci pączków znajdujących się w wodzie. Na terenie tutejszego rezerwatu szczególnie cenne są gatunki mszaków, które od lat nie były odnajdywane przez badaczy w tym rejonie kraju. Należą do nich mchy o łacińskich nazwach Orthotrichum obtusifolium i Orthotrichum Lelli. Botanicy zwracają również uwagę na występowanie wątrobowca Frullania dilatata. Do zwierząt chronionych, które żyją na terenie rezerwatu, należą m.in. gady: padalec, jaszczurka żyworodna oraz zaskroniec.