OFICJALNY PRZEWODNIK TURYSTYCZNY WOJEWÓDZTWA ŚLĄSKIEGO
Dzieje Mysłowic rozpoczynają się w czasach średniowiecznych, wtedy też zbudowano w osadzie pierwszy kościół i powołano do życia rozległą parafię Narodzenia Najświętszej Marii Panny. Przez kilkaset lat miejscowi katolicy uczęszczali na nabożeństwa albo do fary, albo do kościółka pod wezwaniem Świętego Krzyża. Na przełomie XVIII i XIX wieku do Mysłowic dotarła rewolucja przemysłowa – zbudowano kopalnie węgla kamiennego, połączono miejscowość ze światem ważną linią kolejową. Wraz z rozwojem przemysłowym rosła liczba ludności Mysłowic, a co za tym idzie – liczba wiernych parafii Narodzenia Najświętszej Marii Panny. W związku z tym, pod koniec lat 50. XIX wieku, pojawił się pomysł budowy nowej świątyni.
Właściciel tutejszych dóbr, hrabia Thiele-Winkler, obiecał wsparcie finansowe, ale w zamian za odstąpienie starego kościoła protestantom. Katolicy się na to nie zgodzili. W latach następnych sprawa budowy kościoła pozostawała w zawieszeniu – w państwie niemieckim walczono z Kościołem katolickim w ramach tzw. Kulturkampfu. Do realizacji pomysłu wzniesienia dużej świątyni powrócono po dwudziestu latach. Przygotowanie projektu architektonicznego zlecono inżynierowi Bergerowi z Bytomia. Ostatecznie inwestycję wsparł jednak finansowo wspomniany już hrabia Thiele-Winkler. Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa poświęcono w 1891 roku, a po następnych czterech latach odbyła się uroczystość konsekracji.
Mysłowicki kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa zbudowano na planie krzyża łacińskiego. Wymurowano go z cegły, w stylu neogotyckim. Nad wejściem głównym, ozdobionym portalem z płaskorzeźbą Chrystusa Dobrego Pasterza, wznosi się wieża o wysokości około 70 m. Nad przecięciem nawy z transeptem umieszczono strzelistą sygnaturkę. Wnętrze jest trójnawowe; węższe prezbiterium zostało zamknięte trójbocznie. Pierwotne, neogotyckie wnętrze zostało w znacznym stopniu przekształcone. Ciekawe są figury 12 apostołów, umieszczone na filarach podtrzymujących sklepienie.
