OFICJALNY PRZEWODNIK TURYSTYCZNY WOJEWÓDZTWA ŚLĄSKIEGO
Kościół ewangelicki imienia Apostołów Piotra i Pawła w Mysłowicach został zbudowany w latach 1875-77, przez młodą wspólnotę ewangelicką, czynną w mieście dopiero od połowy XIX wieku.
Pierwsi ewangelicy pojawili się w miastach śląskich tuż po wystąpieniu Marcina Lutra, w pierwszej połowie XVI wieku. Jednak ich liczba w Mysłowicach aż do połowy XVIII wieku była bardzo nikła. Sytuacja zmieniła się wraz z podbiciem tych terenów przez wojska pruskie i włączeniem ich do państwa Hohenzollernów. Pierwsze ewangelickie nabożeństwo w Mysłowicach odprawiono dopiero w 1855 roku. Wkrótce po tej dacie podjęto decyzję o organizacji samodzielnej parafii i budowie własnego kościoła. Rozpoczęcie tej inwestycji przypadło na czas, kiedy administratorem mysłowickiego zboru był ksiądz pastor Jerzy Badura (w latach 1872-76). Duchowny ten zasłużył się jako polski działacz narodowy, pracujący wpierw na austriackim Śląsku Cieszyńskim, a od lat 70. - na Śląsku pruskim. Ksiądz Badura wydawał m.in. polskie książki oraz gazety, jak np. „Nowiny Szląskie”.
Budowa kościoła imienia Piotra i Pawła w Mysłowicach rozpoczęła się w roku 1875. Finansowo została wsparta przez Stowarzyszenie im. Gustawa Adolfa oraz liczne organizacje i indywidualnych wiernych. Uroczystość konsekracji odbyła się w roku 1877. W świątyni odbywały się nabożeństwa zarówno w języku polskim, jak i niemieckim. Kościół ewangelicki stanął przy jednej z głównych ulic miasta – Powstańców. Świątynia jest orientowana, wymurowana z cegły (kamień wykorzystano do dekoracji). Od zachodu wzniesiono wieżę przykrytą ostrosłupowym hełmem; flankują ją dwie mniejsze wieżyczki. Do nawy przylega niższe i węższe, wielobocznie zamknięte prezbiterium. Wnętrze jest jednonawowe, z emporami. Wystrój pochodzi z drugiej połowy XIX wieku i prezentuje styl neogotycki. Warto zwrócić uwagę na znajdujący się w prezbiterium witraż z przedstawieniem Chrystusa Zmartwychwstałego. Ciekawe są także dwa zabytkowe, żeliwne piece.
