Strefa Kultury to obszar pomiędzy Spodkiem a nowopowstałymi budynkami, w których swoje siedziby mają Międzynarodowe Centrum Kongresowe, Narodowa Orkiestra Symfoniczna Polskiego Radia i Muzeum Śląskie. Wszystko znajduje się na terenach byłej kopalni "Katowice". Zostały one zaadaptowane tak, by całość tworzyła jedną zwartą strefę, która współgra z halą Spodka. Pokopalniana przestrzeń w samym centrum Katowic została dzięki temu przywrócona mieszkańcom.

Katowice są drugim, po Warszawie, miastem w Polsce, które może się pochwalić największą liczbą wysokich budynków. Tradycje stolicy Górnego Śląska w tej dziedzinie sięgają okresu międzywojennego, kiedy stanął tutaj pierwszy w kraju budynek nazywany drapaczem chmur. Obecnie rekordowym gmachem jest wieżowiec „Altus”, którego najwyższa część liczy 125 metrów, a całkowita powierzchnia około 69 000 metrów kwadratowych.

Reaktywowane Muzeum Śląskie w Katowicach zajęło w 1984 roku na swoją siedzibę okazały budynek dawnego Hotelu „Grand” przy obecnej ul. Korfantego 3. Budowę gmachu sfinansował w roku 1899 katowicki przedsiębiorca Max Wiener, a zaprojektował albo Ignatz Gruenfeld albo Gerd Zimmermann. Budynek wzniesiono z cegły, nadając mu elegancką, neorenesansową formę z ozdobnymi szczytami ryzalitów.

Budynek III Liceum Ogólnokształcącego im. Adama Mickiewicza jest ozdobą jednej z najważniejszych ulic Katowic – ulicy Mickiewicza. Historia szkoły sięga lat 70. XIX stulecia, sam zaś gmach został ukończony w roku 1900. Jego projektantem był Józef Perzik, który nadał budowli charakter neogotycki. Budynek wzniesiono z cegły i kamienia. Efektownie prezentują się wyrastające nad dach wieżyczki, ryzality z ładnymi szczytami oraz - znajdująca się na fasadzie głównej - rozeta.

Ulica Mickiewicza w Katowicach zalicza się do reprezentacyjnych ulic stolicy Górnego Śląska. „Karierę” swą rozpoczynała w drugiej połowie XIX wieku, jako ulica Nadbrzeżna, następnie była zwana ulicą Augusta Schneidera. Znajdziemy tutaj wiele interesujących obiektów zabytkowych, z przełomu XIX i XX wieku, jak np. neogotycki gmach III Liceum Ogólnokształcącego im. Adama Mickiewicza, kamienice secesyjne, budynki modernistyczne, i współczesne wieżowce.

Naukowe serce miasta bije w Katowicach przy ulicy Bankowej. Na tej krótkiej arterii odnajdziemy najważniejsze budowle Uniwersytetu Śląskiego, w tym okazały gmach rektoratu, nowoczesne budynki wydziałowe z lat 70. ubiegłego wieku oraz chlubę obecnych władz uczelni: inteligentną siedzibę Wydziału Prawa i Administracji, a także zaskakujące bryłą Centrum Informacji Naukowej i Bibliotekę Akademicką, zwane „rudzielcem”. Na samej ulicy możemy się również spotkać z jedynym w Polsce pomnikiem studenta.

Katowice rozwinęły się z małej wsi w duży ośrodek miejski o charakterze przemysłowym w ciągu kilkudziesięciu lat, od końca XVIII do połowy XIX wieku. Najstarszą i najważniejszą oś urbanistyczną stanowi linia łącząca trzy place: Wolności, Rynek i Szramka. Z tych trzech placów, najwcześniej wytyczono Rynek – miejsce, które od kilku stuleci było ważnym węzłem komunikacyjnym. Najstarszą oś miejską zabudowano licznymi reprezentacyjnymi gmachami, w tym synagogą, kościołem Mariackim itp.

Kompleks budynków Muzeum Śląskiego, znajdujący się na terenie dawnej Kopalni Węgla Kamiennego Katowice, wraz z innymi powstałymi tutaj instytucjami tworzy Strefę Kultury – nowe centrum życia kulturalnego miasta. Kopalnia węgla kamiennego “Katowice” pracowała od trzeciego dziesięciolecia XIX wieku, aż do końca stulecia ubiegłego. Łącznie wydobyła około 120 mln ton węgla. Pozostały po niej charakterystyczne, zabytkowe budynki, spośród których duża część została zbudowana jeszcze w XIX wieku, a poszczególnym gmachom nadano kształty nawiązujące do budownictwa romańskiego i gotyckiego. To właśnie te tereny pokopalniane zagospodarowało na swoją nową siedzibę Muzeum Śląskie.