„Leśne kościoły” na Śląsku Cieszyńskim są pamiątką po czasach prześladowań miejscowych wyznawców religii protestanckiej, w stuleciach XVII i XVIII. Kiedy na polecenie katolickich Habsburgów zamknięto wszystkie kościoły ewangelickie w księstwie, wierni modlili się w ukryciu, najczęściej w lasach Beskidu Śląskiego. Protestanci z Bielska spotykali się przy kamiennym ołtarzu w Mikuszowicach Śląskich, który odnajdziemy wędrując czerwonym szlakiem z Bielskich Błoń do Bystrej i dalej, na Klimczok.

Skałka to urocza polana pasterska położona na południowym stoku Trzech Kopców. Tutaj organizowany jest coroczny Redyk czyli wypas na groniu. Tradycyjnie rozpoczynał się w maju, kiedy to górale wychodzili z bydłem wałaskim na hale i zakładali sałasze, budowali koszory. Kończył się on we wrześniu, najczęściej na św. Michała, gdy wracano z bydłem do doliny. Coroczny redyk ma przybliżyć mieszkańcom oraz turystom tradycje szałaśnicze górali beskidzkich.

Muzeum Fauny i Flory Morskiej i Śródlądowej w Jaworzu Średnim jest ewenementem w skali kraju. Działa przy Gimnazjum nr 1 i istnieje dzięki zaangażowaniu uczniów i nauczycieli tej szkoły. Powstało dzięki hojności jednego z mieszkańców – bosmana Erwina Pasternego. Podarował on przygotowane przez siebie zbiory fauny i flory mórz południowych swojej dawnej szkole. W 2011 r. narodziły się plany budowy nowoczesnego budynku Muzeum.

Ponoć nikt, tak jak on, nie malował śnieżnych krajobrazów. O kim mowa? O Julianie Fałacie, niezrównanym polskim akwareliście, mistrzu malarskiej impresji. Na początku ubiegłego wieku na stałe związał swoje życie z Bystrą koło Bielska-Białej, gdzie zbudował willę - “Fałatówkę” -, i gdzie na wiejskim cmentarzu spoczął. Pamięć o malarzu kultywuje się w interesującym muzeum, oddziale Muzeum w Bielsku-Białej.

Nazwa „Cygański Las”, która obecnie przyjęła się dla obszarów parkowych w południowej części Bielska-Białej, to dosłowny przekład niemieckiej nazwy „Zigeunerwald”, która jednak jest zniekształconą formą od „Ziegenwald” czyli „Kozi Las”. W czasach PRL teren ten nosił nazwę Park Ludowy. Od drugiej połowy XIX w. do czasów II wojny powstawała tu dzielnica uzdrowiskowo-willowa. Spacer przez nią pozwala zapoznać się z dużą różnorodnością architektoniczną, a także z charakterystycznym klimatem epoki.

Sanktuarium Matki Bożej w Szczyrku usytuowane jest na wysokości 670 m n.p.m., na malowniczych wzniesieniach, należących do masywu Klimczoka. Tradycja przekazuje, iż pod koniec XIX w. miały zdarzyć się tutaj objawienia Matki Bożej. Świątynię w tym miejscu wznoszono od roku 1912, kończąc budowę po I wojnie światowej. Obok sanktuarium, będącego celem licznych pielgrzymek, przebiega niebieski szlak turystyczny ze Szczyrku na Klimczok.

Polana na Bukowym Groniu jest częścią Brennej, na której prowadzona jest działalność pasterska. Mieszkali tu głównie rolnicy przybyli ze Śląska i Wołosi – wędrowny lud pasterki, który przyniósł ze sobą stada kóz i owiec, dostarczających mleka, sera, mięsa i wełny. Wypasowi tutaj sprzyjały zielone polany powstałe w efekcie karczowania lasów, natomiast nie zachęcały: górzysty teren i nieurodzajna gleba.

Polskie fortyfikacje zbudowane w 1939 r. w rejonie Bielska stanowiły element pozycji obronnej, która miała długość ok. 10 km i zlokalizowana była w rejonie dolin potoków Wapienica i Iłownica oraz masywu Klimczoka. Otaczając od zachodu i północy miasto Bielsko była to jedna z największych naszych pozycji ufortyfikowanych z tamtych czasów. Jej budowę prowadzono wiosną i latem 1939 r. Do dzisiaj dotrwały wszystkie z 21 schronów, które udało się wówczas wznieść.