Katolicka parafia św. Jana Chrzciciela w Brennej obejmuje obecnie większość obszaru tej letniskowej miejscowości. Wcześniej teren ten należał do parafii w Grodźcu, a następnie - od XVII w. - do parafii w Górkach Wielkich. Co ciekawe, do powstania odrębnej parafii w Brennej w 1784 r. przyczyniła się polityka prowadzona przez cesarza Austrii Józefa II. Sam kościół św. Jana Chrzciciela powstał niedługo później i poświęcony został w roku 1796.

Brenna jako górska miejscowość wypoczynkowa została spopularyzowana w latach międzywojennych XX wieku. Wioskę odwiedzali przede wszystkim turyści ze Śląska. W 1924 roku Brunon Konczakowski z Cieszyna zbudował w dolinie potoku Głębiec dwór myśliwski. Budowli, wzniesionej z alpejskich limb i modrzewi, nadano charakterystyczne cechy stylu tyrolskiego. Wnętrze ukazuje łowieckie zainteresowania budowniczego dworu. W sąsiedztwie stoi kaplica św. Huberta.

W drugiej połowie XVII wieku dotknęły wyznawców luteranizmu na Śląsku Cieszyńskim srogie prześladowania ze strony arcykatolickich Habsburgów. Po usunięciu ich siłą z wszystkich świątyń w księstwie, musieli się modlić w ukryciu. Z tego właśnie okresu pochodzą tzw. leśne kościoły – miejsca w odległych górskich uroczyskach, gdzie protestanci spotykali się na tajnych nabożeństwach. Jednym z nich jest zachowany do dzisiaj Kamień na Równicy koło Ustronia.

Chlebowa Chata Jadwigi i Mariana Dudysów położona jest w Górkach Małych, w dolinie Brennicy, w malowniczej, północno-zachodniej części Beskidu Śląskiego. Gospodarze Chaty zapraszają na spotkanie z „okruchem” tradycji. Możemy zapoznać się tutaj z tajnikami wypieku chleba, wyrobu masła i sera czy pozyskiwania miodu. Chata może być początkiem lub zakończeniem wycieczek górskich w pasma Równicy lub Klimczoka i Błatniej.

Ustroń kojarzy się przede wszystkim z odważnymi w kształcie domami wczasowymi i sanatoriami, położonymi na stokach Beskidu Śląskiego w dzielnicach Zawodzie i Jaszowiec. Kojarzy się także z nowoczesnymi i skutecznymi metodami leczniczymi oraz wodą „Ustronianką”. Dzięki temu jest zaliczany do grona najważniejszych polskich uzdrowisk. Leczy się tutaj głównie choroby reumatyczne i narządu ruchu, układu oddechowego kardiologiczne i neurologiczne. Kurort ma również stałych wielbicieli, którzy szukają tu relaksu i aktywnego wypoczynku.

Bulwary wiślane w Ustroniu to popularna promenada, służąca spacerowiczom, a także amatorom „nordic walking” i nart biegowych. Oświetlony trakt jest uczęszczany także zimą. Ustrońska Szkoła Narciarstwa Biegowego wytyczyła tu 6 km tras dla amatorów stylu klasycznego i wolnego. Z bulwarami sąsiaduje (w rejonie centrum letniska) Park Kuracyjny, na terenie którego znajduje się Ustroński Amfiteatr - miejsce wielu imprez kulturalnych i rozrywkowych.

Muzeum znajduje się w budynku byłej właścicielki Marii Skalickiej, która ofiarowała go miastu z przeznaczeniem na cele muzealne. W muzeum można obejrzeć druki bibliofilskie, ekslibrisy, drzeworyty i medale, które zgromadziła kolekcjonerka Maria Skalicka a także ręcznie malowaną porcelanę, stroje cieszyńskie i hafty. W muzeum istnieje również Klub Propozycji. Organizowane są liczne spotkania oraz wystawy czasowe. Muzeum czynne jest od 1993 roku.

W 2008 roku, po 236 latach nieprzerwanej pracy, zakończyła działalność Kuźnia Ustroń. Uzdrowiskowa rola miasta wzięła górę nad przemysłem. Obecnie tradycje ustrońskiego hutnictwa i kuźnictwa – obok innych wystaw - poznać można w Muzeum Ustrońskim, mieszczącym się w budynku dawnej dyrekcji huty „Klemens”. Muzeum stara się pełnić rolę miejskiego centrum kulturalnego, dlatego poza działalnością ekspozycyjną wydaje książki, organizuje jubileusze, spotkania i koncerty, popularyzuje ustrońskich twórców. Muzeum umieszczone jest na Szlaku Zabytków Techniki województwa śląskiego.