Rozwój nieistniejącego obecnie uzdrowiska w Jastrzębiu miał związek, co ciekawe, z wierceniami jakie towarzyszyły poszukiwaniu złóż węgla. W 1859 r. podczas odwiertów prowadzonych z inicjatywy właściciela Jastrzębia Dolnego, Emila von Schliebena, odkryto źródła solanki jodowo-bromowej. Rok później tereny miejscowości wykupił hrabia Feliks von Königsdorff, który rozpoczął budowę obiektów leczniczych, a następnie zmienił jej nazwę na Bad Königsdorff-Jastrzemb.

Kościół świętych Barbary i Józefa w Jastrzębiu-Zdroju pierwotnie znajdował się w Jedłowniku, dzielnicy Wodzisławia Śląskiego. Pierwsze wzmianki o kościele pojawiły się w 1447 roku, lecz przypuszcza się, iż mógł być zbudowany w roku 1345 o czym świadczyć może wyryta na jednej z belek łacińska data. Przeniesienie obiektu, które miało miejsce w latach 70. wieku XX, stanowiło zwieńczenie kilkuletniej walki mieszkańców nowych, jastrzębskich osiedli o własne miejsce modlitwy. Kościół znajduje się na Szlaku Architektury Drewnianej województwa śląskiego.

Galeria Historii Miasta w Jastrzębiu-Zdroju jest najlepszym miejscem do poznania historii tego młodego organizmu miejskiego. Galerię do życia powołano w roku 2002, ale od 2010 - w nowej, odpowiedniej dla siebie siedzibie (dawnych Łazienkach II) - można oglądać wystawy stałe i czasowe. Ekspozycje obejmują dzieje tutejszego górnictwa węglowego oraz prezentację wnętrza tradycyjnej kuchni śląskiej.

Pierwsze wzmianki o kościele pod wezwaniem świętej Katarzyny Aleksandryjskiej pochodzą z protokołu powizytacyjnego sporządzonego w roku 1652. Świątynia, po pożarze w 1811, została odbudowana, w 1825, jako budowla późnobarokowa z elementami klasycystycznymi. W świątyni, będącej dziełem fundatorów - rodziny Strachwitzów - znajduje się m.in. trójkątny obraz z Okiem Opatrzności Bożej z końca XVIII w., ambona, chrzcielnica, obraz św. Katarzyny oraz wsparty na arkadach, murowany chór muzyczny. W 2012 r. arcybiskup katowicki ustanowił kościół Sanktuarium Opatrzności Bożej.

Rodzina Witczaków zapisała się w historii jastrzębskiego uzdrowiska. Koniec XIX i pierwsze czterdzieści lat XX wieku - czas ich zarządzania zdrojem - nazywane są złotymi latami Jastrzębia-Zdroju. Nestor rodu, Mikołaj Witczak, pochodził z Wielkopolski. Zmarł w 1918 roku, w swoim ukochanym kurorcie i został pochowany w kaplicy grobowej na cmentarzu parafialnym przy Diecezjalnym Sanktuarium Opatrzności Bożej w Jastrzębiu-Zdroju. Później obok ojca spoczął syn, Józef Antoni Witczak oraz jego żona Krystyna.

Jastrzębski kościół Najświętszej Marii Panny Matki Kościoła, zwany też kościołem „Na Górce”, to budowla wzniesiona w drugiej połowie lat 70-tych XX w. Tutejszą parafię erygowano w 1980 r. Z powodu oryginalnej, nowoczesnej architektury, kościół ten określany jest nieraz, z przymrużeniem oka, jako silos. Jest jednym z miejsc związanych z pokojową walką, podjętą przez polskie społeczeństwo, po pamiętnym zrywie Solidarności w 1980 r.

Znajdujący się przed Kopalnią Węgla Kamiennego "Borynia-Zofiówka" w Jastrzębiu Zdroju monument upamiętnia Porozumienie Jastrzębskie z 3 września 1980 r., będące fragmentem tzw. Porozumień Sierpniowych, zawartych między władzami PRL a społeczeństwem. Pomnik wybudowano spontanicznie i odsłonięto w pierwszą rocznicę zawarcia porozumienia. Jego autorem był górnik Joachim Paruzel. Niedługo później, w stanie wojennym, władze PRL dokonały brutalnej pacyfikacji strajkującej kopalni.

W tej małej i rodzinnej manufakturze powstaje olej rzepakowy tłoczony na zimno. Nie podlega żadnym zabiegom rafinacyjnym i dzięki temu zachowuje swoje zdrowotne i smakowe właściwości.