Zespół szpitalny w Rybniku, noszący imię Juliusza Rogera to jedna z najstarszych placówek medycznych Śląska. Budowę szpitala, który pierwotnie przeznaczony był dla kobiet, zainicjował sam Juliusz Roger, przyboczny lekarz księcia raciborskiego, Wiktora I. Nowoczesny na owe czasy szpital wznoszony był ze składek społecznych oraz darowizn znajomych i przyjaciół Rogera z całej Europy. Budowę, która obejmowała kilka etapów, kontynuowano po śmierci zasłużonego doktora, przy wydatnym wsparciu raciborskiej pary książęcej. Pierwsze budynki oddane zostały do użytku w r. 1869. Oficjalne otwarcie nastąpiło 8 kwietnia tegoż roku. Obiekty te posiadają interesujące rozwiązania architektoniczno-stylowe - reprezentują neogotyk, eklektyzm oraz styl neoromański. Ciekawą budowlą kompleksu jest kaplica szpitalna pw. św. Juliusza, pochodząca z roku 1894.
Budowa szpitala dla kobiet była największym dziełem zainicjowanym przez doktora Rogera, jednak nie jedynym. Juliusz Roger to niewątpliwie jedna najwybitniejszych postaci związanych ze Śląskiem. Ów Niemiec, urodzony w roku 1819, w Niedelstozen koło Ulm, był lekarzem, przyrodnikiem, pasjonatem kultury ludowej oraz aktywnym działaczem społecznym. Na Śląsku znalazł się w 1847 r., dokąd zaproszony został przez księcia raciborskiego, Wiktora I, gdy w jego dobrach wybuchła epidemia tyfusu. Angażując się w ofiarną pomoc najbiedniejszym, Roger zorganizował swoisty system lecznictwa publicznego. W roku 1858 założył w Rudach szpital św. Karola, którego utrzymanie wzięła na siebie para książęca, Wiktor i Amelia, i w którym leczono za niewielkimi opłatami lub nawet za darmo. Roger zajął się również niewielkim szpitalem klasztornym w Pilchowicach, który rozbudował.
Jako folklorysta, Juliusz Roger - nauczywszy się języka polskiego - zebrał kilkaset pieśni, które wydał w 1863 r., pod tytułem „Pieśni ludu polskiego w Górnym Szląsku”. Warto wspomnieć, iż ów rodowity Niemiec otwarcie przyznawał, że Ślązacy są Polakami, czemu dawał wyraz w listach do swych przyjaciół. Juliusz Roger zmarł nagle, na udar serca, 7 stycznia 1865 r., pod¬czas polowania w lesie rachowickim.
