Wyszukiwarka
Liczba elementów: 4
Lesisto-skaliste wzgórza, tworzące obszar Gór Sokolich, leżą w bezpośredniej bliskości Częstochowy i bywają zwiedzane wraz z pobliskimi ruinami zamku w Olsztynie. Rezerwat przyrody, obejmujący to interesujące skupisko jurajskich wzniesień, utworzony został w 1953 roku i zajmuje powierzchnię 216 ha. Ze względu na wielkość obszaru jest to drugi rezerwat Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej (największym jest Dolina Racławki). Wyróżniające się w krajobrazie wzniesienia osiągają ok. 400 m n.p.m. Główne z owych wzniesień to Góra Sokola, Góra Setki, Pustelnica oraz Puchacz. Góry Sokole kryją w sobie kilkadziesiąt jaskiń, wśród których najsłynniejszymi są: Jaskinia św. Maurycego, Koralowa, Pod Sokolą Górą, Studnisko, Olsztyńska, i Wszystkich Świętych. Szatę roślinną Sokolich Gór stanowi rosnący w niższych partiach bór sosnowy, zaś wyżej naturalne dla tego terenu lasy bukowe, w których rosną także jodły, lipy, dęby, graby oraz wiekowe niekiedy okazy modrzewia. Z interesujących roślin występują tu także m.in. storczyki. Na skałach zobaczymy roślinność ciepłolubną. Wśród zwierząt na obszarze rezerwatu powszechne są nietoperze, znajdujące dogodne schronienie w licznych jaskiniach, a także sarny, dziki, lisy, kuny leśne oraz przedstawiciele ptactwa: lelek kozodój, jastrząb gołębiarz, czy myszołów. Przez ten popularny turystycznie obszar przebiega kilka tras znakowanych, wśród nich czerwony Szlak Orlich Gniazd, żółty Szlak Olsztyński, i zielony szlak dróżki św. Idziego. Teren Gór Sokolich jest łatwo dostępny z pobliskiego Olsztyna oraz ze znajdującego się niedaleko parkingu.
Lesisto-skaliste wzgórza, tworzące obszar Gór Sokolich, leżą w bezpośredniej bliskości Częstochowy i bywają zwiedzane wraz z pobliskimi ruinami zamku w Olsztynie. Rezerwat przyrody, obejmujący to interesujące skupisko jurajskich wzniesień, utworzony został w 1953 roku i zajmuje powierzchnię 216 ha. Ze względu na wielkość obszaru jest to drugi rezerwat Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej (największym jest Dolina Racławki). Wyróżniające się w krajobrazie wzniesienia osiągają ok. 400 m n.p.m. Główne z owych wzniesień to Góra Sokola, Góra Setki, Pustelnica oraz Puchacz. Góry Sokole kryją w sobie kilkadziesiąt jaskiń, wśród których najsłynniejszymi są: Jaskinia św. Maurycego, Koralowa, Pod Sokolą Górą, Studnisko, Olsztyńska, i Wszystkich Świętych. Szatę roślinną Sokolich Gór stanowi rosnący w niższych partiach bór sosnowy, zaś wyżej naturalne dla tego terenu lasy bukowe, w których rosną także jodły, lipy, dęby, graby oraz wiekowe niekiedy okazy modrzewia. Z interesujących roślin występują tu także m.in. storczyki. Na skałach zobaczymy roślinność ciepłolubną. Wśród zwierząt na obszarze rezerwatu powszechne są nietoperze, znajdujące dogodne schronienie w licznych jaskiniach, a także sarny, dziki, lisy, kuny leśne oraz przedstawiciele ptactwa: lelek kozodój, jastrząb gołębiarz, czy myszołów. Przez ten popularny turystycznie obszar przebiega kilka tras znakowanych, wśród nich czerwony Szlak Orlich Gniazd, żółty Szlak Olsztyński, i zielony szlak dróżki św. Idziego. Teren Gór Sokolich jest łatwo dostępny z pobliskiego Olsztyna oraz ze znajdującego się niedaleko parkingu.
Wycieczki: Sławków
Tutejsza parafia utworzona została niewątpliwie w XIII w., jednak dokładna data budowy kościoła nie jest pewna. Jan Długosz podawał, iż został on ufundowany w 1203 r. przez biskupa krakowskiego, Fulkę, zwanego też Pełką; jednak część badaczy, nie zgadzając się z wielkim kronikarzem, przesuwa datę budowy na lata 20-te XIII w., a nawet na drugą jego połowę. Kościół reprezentuje w swej architekturze przejściową formę między stylem romańskim a gotykiem - generalnie można go uznać za wczesnogotycki. Na bryłę kościoła składa się kamienna nawa łącząca się z ceglanym prezbiterium oraz kamienna wieża i przedsionek. Prezbiterium, będące najstarszą częścią świątyni, posiada prostokątne zamknięcie, które wieńczy trójkątny szczyt z okrągłym okienkiem. Trzy okna ściany wschodniej zamyka łagodny, ostry łuk. Wieża o grubych murach, na której zawieszone są dzwony, zwieńczona jest obecnie barokowym hełmem z podwójną glorietą. Dwuprzęsłowe wnętrze prezbiterium wieńczy sklepienie krzyżowo-żebrowe. Nawę przykrywa drewniany, otynkowany strop, ozdobiony polichromią. Przedstawia ona ukoronowanie Najświętszej Marii Panny oraz czterech ewangelistów. Empora wsparta jest na czterech drewnianych słupach oraz dwóch przyściennych kolumnach z kamienia. We wnętrzu znajduje się wyposażenie przeważnie barokowe i rokokowe, na które składa się pięć ołtarzy, a także stalle, ambona oraz kamienna chrzcielnica. W nawie znajduje się nagrobek żyjącego w XVIII w. biskupa krakowskiego Kajetana Ignacego Sołtyka. Ciekawostką jest, że na strychu kościoła znajduje się największa w Polsce kolonia nietoperza, nocka orzęsionego.
Wycieczki: Kultura wysoka
Gliwicki Teatr Muzyczny jest jedną z młodszych placówek kulturalnych Górnego Śląska. Rozpoczął działalność w czerwcu 2001 r., choć równocześnie odwołuje się do bogatej tradycji scen, które istniały tu od 1952 r. - Operetki Śląskiej i Teatru Muzycznego. Warto wspomnieć, że placówki te, będące poprzedniczkami obecnego GTM miały na swoim koncie szereg osiągnięć w krajobrazie polskiego teatru i muzyki. Należały do nich m.in. polskie prapremiery musicali „Człowiek z La Manchy” Leigha, „Hello, Dolly!” Hermana czy słynna premiera „Ideału” Moniuszki, a także występy takich gwiazd, jak Maria Artykiewicz, Irena Brodzińska, Małgorzata Derdzianka, Xenia Grey, Wanda Polańska, Hanna Rutkowska, Stanisław Ptak, Ryszard Wojtkowski, Grażyna Brodzińska. Gliwicki Teatr Muzyczny realizuje misję centrum kultury, przed którym postawiono wiele różnorodnych zadań. Do głównych należy kontynuacja bogatej tradycji muzyczno-teatralnej swych poprzedników. W repertuarze znalazły się klasyczne operetki („Księżniczka czardasza” Kálmána, „Ptasznik z Tyrolu” Zellera, „Orfeusz w piekle” Offenbacha, „Zemsta nietoperza” Straussa czy „Wesoła wdówka” Lehára) oraz znaczące pozycje światowego musicalu („Zorba” Kandera, „Footloose” Snowa, „Grają naszą piosenkę” Simona i Hamlischa, „42 ulica” Warrena, czy „High School Musical”, „Hair” i „Tarzan”). Placówka chce zapewnić spełnienie oczekiwań zarówno publiczności bardziej „tradycyjnej”, przywiązanej do dominującego przez dłuższy czas w Gliwicach repertuaru operetkowego, jak i publiczności bardziej zainteresowanej współczesnymi formami teatru muzycznego. W 2005 r. Gliwicki Teatr Muzyczny przejął opiekę nad Ruinami Teatru Victoria w Gliwicach, a rok później także nad budynkiem byłego gliwickiego kina Bajka, działającego obecnie pod nazwą Scena Bajka-Kino Amok. GTM jest również organizatorem cyklicznych imprez teatralnych i filmowych, z których najważniejszą są Gliwickie Spotkania Teatralne.