Wyszukiwarka
Liczba elementów: 3
Plac wytyczony został w latach 80-tych XVIII w. wraz z budową traktu środkowogalicyjskiego, prowadzącego z Bielska przez Kraków do Lwowa. Nosił wówczas nazwę Neue Ring, czyli Nowy Rynek, w odróżnieniu od wytyczonego wcześniej Starego Rynku (obecnie placu Wojska Polskiego). Pierwotną zabudowę dookolną tworzyły przede wszystkim jednopiętrowe kamienice w tzw. stylu józefińskim, popieranym wówczas urzędowo w monarchii austro-węgierskiej. W 1812 r. w północnej pierzei wzniesiono okazały, późnobarokowy dom cechowy sukienników, istniejący do dzisiaj. Pośród powstających wtedy budowli na uwagę zasługuje budynek poczty, z 1846 r. Urząd pocztowy znajduje się tu nieprzerwanie do dziś. W 1890 r. na cześć cesarza Franciszka Józefa I zmieniono nazwę rynku na Franzensplatz. Ostatnie lata XIX w. oraz początek wieku XX przyniosły istotne zmiany w zabudowie, podobnie zresztą jak i w innych częściach rozwijającego się dynamicznie miasta. Wyburzono wówczas większość kamienic józefińskich (do naszych czasów zachowały się przy placu dwie) stawiając nowe, okazalsze kamienice secesyjne oraz nawiązujące do stylów historycznych - głównie neobarokowe. W 1905 r. na miejscu dawnego zajazdu wzniesiono neobarokowo-neoklasycystyczny hotel „Pod Czarnym Orłem” (który po współczesnych przeróbkach pełni funkcję pasażu handlowego), pozostający do dziś dominantą tego miejsca. Plac był miejscem wielu manifestacji robotniczych oraz polskich zgromadzeń patriotycznych. Stąd 26 sierpnia 1914 r. wymaszerował oddział członków „Sokoła” walczący w Legionach. W lutym 1915 r. Józef Piłsudski odbierał tu defiladę słynnej Pierwszej Brygady. W odrodzonej, międzywojennej Polsce nadano placowi nazwę Wolności. W latach 70-tych XX w. dokonano jego przebudowy, wyburzając jedną z XIX-wiecznych kamienic. W czasach nam bliższych, na początku XXI w., wzniesiono w tym miejscu nową budowlę w stylu postmodernistycznym. W ostatnich latach zapoczątkowano nowy zwyczaj – coroczne Jarmarki Galicyjskie.
Żarki liczą około 7 tysięcy mieszkańców i leżą pomiędzy Częstochową a Zawierciem. Geograficznie należą zarówno do Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej, jak i Obniżenia Górnej Warty. W pobliżu miasta najlepiej widoczna staje się ciekawostka geologiczna, zwana questą jurajską. Historia Żarek rozpoczęła się w czasach średniowiecznych. Przypuszcza się, że prawa miejskie uzyskały pod koniec XIV wieku - w każdym razie w 1406 roku król Władysław Jagiełło przeniósł im prawo miejskie z polskiego na niemieckie typu średzkiego. Przez wiele stuleci miejscowość pozostawała w rękach właścicieli prywatnych, m.in. Myszkowskich, Korycińskich i Męcińskich. Mieszkańcy Żarek zajmowali się handlem, rzemiosłem i uprawą ziemi. Od połowy XVI stulecia wielką renomą cieszyły się żareckie jarmarki i cotygodniowe targi. Podczas rozbiorów w mieście powstało kilka zakładów przemysłowych, duże znaczenie zyskała też społeczność żydowska. Po powstaniu styczniowym władze carskie odebrały Żarkom prawa miejskie, a na ich przywrócenie trzeba było czekać do 1949 roku. Układ urbanistyczny Żarek, z rynkiem (funkcjonującym obecnie pod nazwą placu Jana Pawła II) i siecią przyległych ulic, ukształtował się już pod koniec średniowiecza - chociaż w późniejszych stuleciach ulegał modyfikacjom. Plac rynkowy ma kształt trapezu; uwagę zwracają, wyrastające z płyty rynku, fragmenty kamiennych murów, które należały albo do budynku dawnego ratusza, albo są pozostałością hali targowej. Jednak najciekawszym przyrynkowym obiektem jest - stojący po wschodniej stronie - kościół parafialny pod wezwaniem Świętych Apostołów Szymona i Judy Tadeusza. Warto także zwrócić uwagę na zwartą zabudowę centrum, przed wojną zamieszkanego głównie przez Żydów. Ciasny labirynt uliczek i domy wręcz przyklejone do siebie do dzisiaj zachowały swój dawny koloryt. Od czasów powojennych ważną rolę w mieście pełni, wytyczony we wschodniej części miasta, plac targowy. W jego pobliżu znajdziemy żarecki ewenement, czyli zespół kamiennych stodół z przełomu XIX i XX wieku, które należały do mieszczan zajmujących się działalnością rolniczą.
Żarki liczą około 7 tysięcy mieszkańców i leżą pomiędzy Częstochową a Zawierciem. Geograficznie należą zarówno do Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej, jak i Obniżenia Górnej Warty. W pobliżu miasta najlepiej widoczna staje się ciekawostka geologiczna, zwana questą jurajską. Historia Żarek rozpoczęła się w czasach średniowiecznych. Przypuszcza się, że prawa miejskie uzyskały pod koniec XIV wieku - w każdym razie w 1406 roku król Władysław Jagiełło przeniósł im prawo miejskie z polskiego na niemieckie typu średzkiego. Przez wiele stuleci miejscowość pozostawała w rękach właścicieli prywatnych, m.in. Myszkowskich, Korycińskich i Męcińskich. Mieszkańcy Żarek zajmowali się handlem, rzemiosłem i uprawą ziemi. Od połowy XVI stulecia wielką renomą cieszyły się żareckie jarmarki i cotygodniowe targi. Podczas rozbiorów w mieście powstało kilka zakładów przemysłowych, duże znaczenie zyskała też społeczność żydowska. Po powstaniu styczniowym władze carskie odebrały Żarkom prawa miejskie, a na ich przywrócenie trzeba było czekać do 1949 roku. Układ urbanistyczny Żarek, z rynkiem (funkcjonującym obecnie pod nazwą placu Jana Pawła II) i siecią przyległych ulic, ukształtował się już pod koniec średniowiecza - chociaż w późniejszych stuleciach ulegał modyfikacjom. Plac rynkowy ma kształt trapezu; uwagę zwracają, wyrastające z płyty rynku, fragmenty kamiennych murów, które należały albo do budynku dawnego ratusza, albo są pozostałością hali targowej. Jednak najciekawszym przyrynkowym obiektem jest - stojący po wschodniej stronie - kościół parafialny pod wezwaniem Świętych Apostołów Szymona i Judy Tadeusza. Warto także zwrócić uwagę na zwartą zabudowę centrum, przed wojną zamieszkanego głównie przez Żydów. Ciasny labirynt uliczek i domy wręcz przyklejone do siebie do dzisiaj zachowały swój dawny koloryt. Od czasów powojennych ważną rolę w mieście pełni, wytyczony we wschodniej części miasta, plac targowy. W jego pobliżu znajdziemy żarecki ewenement, czyli zespół kamiennych stodół z przełomu XIX i XX wieku, które należały do mieszczan zajmujących się działalnością rolniczą.