Pałac w Strzybniku

Strzybnik jest miejscowością o dość długiej historii, wymienianą już w 1305 r. Przez dłuższy czas tutejsze ziemie należały do klasztoru dominikanek z Raciborza, po czym w 1496 r. zakupione zostały przez Jerzego Szilhana z Otmętu. W pierwszej połowie XVI w. miejscowość przeszła na własność von Reiswitzów, aby po 1660 r. stać się własnością kolejno kilku rodów. W 1792 r. majątek przeszedł w ręce von Klochów. W 1793 Jadwiga Luiza Wilhelmina von Kloch wyszła za mąż za Joachima Bogumiła Fryderyka von Eickstedt. On to właśnie wybudował z początkiem XIX w. tutejszy pałac, który następnie odziedziczył jego najstarszy syn Fryderyk Leopold, po nim zaś Hugo Julius. Wokół pałacu wyrosły zabudowania folwarczne, kuźnia, stajnie, gorzelnia oraz młyn. Z końcem XIX w. majątek jako posag znalazł się w rękach rodu von Bischoffshausen. W 1919 roku pałac został odnowiony oraz przebudowany. Ostatnim właścicielem był Fritz von Bischoffshausen-Eickstedt, który wyjechał stąd ostatecznie w 1944. Za czasów PRL pałac podzielił los wielu innych tego rodzaju obiektów, które miały odtąd służyć „ludowi pracującemu”. Posiadłość zarządzana przez Państwowe Gospodarstwo Rolne, choć poddana remontowi w 1961 r., systematycznie chyliła się ku ruinie. Lata 90-te XX w., gdy nierentowne PGR-y upadły, przypieczętowały los pałacu, który został znacznie zdewastowany. Choć z początkiem naszego stulecia znalazł się nabywca, nieremontowany obiekt, zapomniany także przez władze konserwatorskie, niszczał coraz bardziej. W ostatnich latach fragmenty budowli zaczęły się walić. Ruiny stanowią obecnie obiekt niebezpieczny. Oglądając pałac z zewnątrz, od frontu widzimy zrujnowaną, dziewięcioosiową elewację, ozdobioną wspartą na czterech kolumnach attyką. Wokół ruin znajduje się krajobrazowy park z ciekawymi okazami drzew, jak kasztan jadalny, buk czerwonolistny, czy platan klonolistny.