OFICJALNY PRZEWODNIK TURYSTYCZNY WOJEWÓDZTWA ŚLĄSKIEGO
Wapienne wzgórze o nazwie Zielona Góra, którego zbocza i partie szczytowe objęte są rezerwatem, wznosi się na wysokość 342 m n.p.m. Jest to zresztą ostatnie wybitniejsze wzniesienie, przez które przebiega Szlak Orlich Gniazd biegnący z Krakowa do Częstochowy. Rezerwat „Zielona Góra” utworzony został w 1953 r. i ma powierzchnię 19,6 ha. Wzniesienie wyrasta nad okolicę wapiennymi skałkami, które bardziej imponujące kształty przybierają od strony północnej. Rozciąga się stąd panorama na najbliższą okolicę oraz przemysłowe rejony Częstochowy. Charakterystyczną formą skalną, położoną nieco na północny zachód od szczytu wzniesienia, jest „Diabelskie Kowadło”, które z uwagi na charakterystyczny kształt przypomina właśnie kowadło lub grzyba. Lasy na terenie rezerwatu należą do dwóch głównych zbiorowisk roślinnych. Częściowo jest to las grądowy, charakterystyczny dla polskiego niżu, w którego składzie gatunkowym występują dęby i sosny. Część obszaru zajmuje także buczyna, która jest zbiorowiskiem bardziej typowym dla pogórzy. W rezerwacie występuje ponadto ciepłolubna roślinność murawowo-zaroślowa. Ogółem na terenie tym stwierdzono występowanie ok. 290 gatunków roślin naczyniowych, z których 20 objętych jest ochroną gatunkową. Tutejsze lasy dają schronienie ptactwu oraz popularnym gatunkom ssaków. Na terenie rezerwatu znajduje się jaskinia nosząca nazwę W Zielonej Górze. Ma ona długość 150 m i jest łatwa do zwiedzania. Osobliwością jaskini jest duża ilość znajdujących się w jej wnętrzu masywnych kolumn naciekowych, tworzących swoisty „las kolumnowy”.
