Budynek Poczty Głównej w Zabrzu

Zabrze jest jednym z największych miast Aglomeracji Górnośląskiej, położonym w zachodniej jej części, pomiędzy Gliwicami z jednej strony, a Bytomiem i Rudą Śląską z drugiej. Zabrze to miasto młode, które kształtowało się w drugiej połowie XIX i pierwszej połowie XX wieku - przez większość tego czasu w granicach Niemiec; powstało z połączenia wielu, często posiadających wielowiekowe tradycje, miejscowości. Dlatego w centrum Zabrza dominuje zabudowa w stylach historycznych, chociaż bardzo często można też tutaj podziwiać wybitne przykłady budownictwa modernistycznego.

Poczta Główna

Jednym z najładniejszych obiektów wzniesionych w stylu nawiązującym do dawnych wzorców jest budynek Poczty Głównej, stojący przy placu Dworcowym w Śródmieściu Zabrza. Poczta pruska dotarła do Zabrza w połowie XIX wieku. W 1845 roku, na linii Wrocław-Gliwice-Mysłowice-granica państwa, zaczął kursować wagon pocztowy, obsługujący wszystkie śląskie miejscowości. Po kilku latach, 1 lipca 1851 roku otwarto w Zabrzu dworcową ekspedycję pocztową, która początkowo mieściła się przy dzisiejszej ulicy 3 Maja.

Nowy budynek

Rozwój przestrzenny i ludnościowy miasta wymusił budowę nowej, większej poczty. Na miejsce realizacji inwestycji wybrano działkę naprzeciw dworca kolejowego. Kamień węgielny wmurowano 14 czerwca 1909 roku, a już po dwóch latach odbyła się uroczystość otwarcia okazałego gmachu Poczty Cesarskiej, bo tak się wówczas nazywała. Klientów obsługiwano w ośmiu okienkach, działały automaty z kartkami i znaczkami, do dyspozycji zabrzan było ponad 100 skrytek pocztowych. Budynek Poczty Głównej po odnowieniu zalicza się do najładniejszych w mieście. Zbudowano go z kamienia i cegły, w duchu eklektycznym, chociaż dominują nawiązania do architektury renesansu północnego i gotyku. Uroku budowli dodają trzy szczyty o falistych spływach, loggie i wykusze.