Jaskinia Na Dupce w Siedlcu

Miejscowość Siedlec, położona w gminie Janów (ok. 25 km na południowy wschód od Częstochowy), wymieniona została pierwszy raz w 1473 r. przez Jana Długosza. Znana jest z kilku osobliwości przyciągających turystów. Obok coraz bardziej popularnej ostatnio Pustyni Siedleckiej zainteresowanie wzbudza także jedno z tutejszych wzniesień. Nosi ono wdzięczną nazwę Dupka i kryje w sobie jaskinię związaną z ciekawą legendą.

O jaskini

Malowniczo położony Siedlec otoczony jest jurajskimi pagórkami i dolinami. Przebiega w jego rejonie kilka znanych szlaków jurajskich - m.in. Szlak Orlich Gniazd, Szlak Warowni Jurajskich, czy Szlak Zamonitu; ponadto zaś trasy rowerowe i konne. W rejonie Siedlca wznoszą się dwa, najwyższe wzgórza terenu gminy Janów. Są to: odkryta, porośnięta głównie roślinnością trawiastą, widokowa Kadzielnia o wysokości 375 m n.p.m. oraz nieco niższa, lekko zalesiona Dupka, „wypinająca” swe kształty 371 m n.p.m.. Znajduje się tu, wśród bukowej kępy, niewielka jaskinia zwana Na Dupce. Zwiedzać ją można samodzielnie przez cały rok - nie wymaga to zresztą użycia specjalistycznego sprzętu. Wystarczy latarka (warto oczywiście pamiętać o zapasowej). Długość głównego ciągu groty wynosi 75 m. Wewnątrz panuje temperatura ok. 10 stopni, dlatego też oprócz o wygodnym obuwiu warto pamiętać, szczególnie latem, o zaopatrzeniu się w cieplejsze okrycie. Wygodne wejście przechodzi w korytarz, łagodnie obniżający się i doprowadzający do obszernej sali. Od niej rozpoczyna się z kolei kilkunastometrowy korytarz, który kończy się licznymi szczelinami. Do niewielkiej, zachowanej szaty naciekowej jaskini, należą nieduże draperie. Słowo „dupka” w staropolszczyźnie oznaczało dziuplę lub dziurę, np. w ziemi. Z grotą związana jest interesująca legenda, w której głównymi postaciami są Twardowski oraz diabeł. Postacie te wiążą również legendę o jaskini z legendą o pobliskiej Pustyni Siedleckiej. W rejonie tym diabeł ścigać miał Twardowskiego uciekającego na kogucie. Niemal schwycił już szlachcica. Wówczas to otwarły się bramy piekielne, a ogień spalił tutejszą ziemię, zmieniając ją w pustynię. Twardowski jednak w ostatniej chwili uskoczył, ukrywszy się szybko w pobliskiej kępie drzew. Siedział tam, a naśmiewając się z diabła, zakrywał usta, by nie zdradzić swej kryjówki. Wówczas, tłumiąc śmiech… popierdywał w ziemię. Gdy wreszcie wstał, zobaczył, iż znajduje się pod nim dziura, będąca jego dziełem. Tyle ludowe podanie.