Manoel de Oliveira - retrospektywa - "Puszka"

Historia opowiedziana jak antyczny dramat - jeden dzień, jedno miejsce, jeden problem do rozwiązania. To film na tyle zaskakujący, że dziś zapewne zaskoczyłby samego reżysera swoją innością.
Komedia utrzymana w fantastyczno-absurdalnym rejestrze. Wśród starych ulic i schodów w Mourarii w Lizbonie żyje ślepiec, któremu kradziona jest puszka na jałmużnę. Wokół niego mieszkają (lub tylko przechodzą) córka, zięć i inne osoby mieszkające lub pracujące w okolicy. Manoel de Oliveira powiedział, że w tym filmie wrócił do postaci z "Aniki Bobo", teraz już dorosłych.

• Kraj, rok: Portugalia, 1994
• Gatunek: komedia
• Reżyseria: Manoel de Oliveira
• Producent: Madragoa Filmes
• Obsada: Luís Miguel Cintra, Beatriz Batarda, Glicínia Quartin, Ruy de Carvalho
• Czas trwania: 93 min.

MANOEL DE OLIVEIRA | RETROSPEKTYWA FILMÓW
PRZEGLAD KINA PORTUGALSKIEGO TYLKO W KINACH STUDYJNYCH

Manoel Cândido Pinto de Oliveira jest bez wątpienia najpopularniejszym na świecie reżyserem portugalskim. Urodził się w 1908 r. a zmarł w 2015 r. mając 106 lat. Miał na swoim koncie 88 lat dorobku reżyserskiego i był, w chwili śmierci, najstarszym czynnie pracującym reżyserem.
Jego pierwszy film, Douro, Faina Fluvial – „Praca wre nad rzeką Douro” (1931), reportaż ukazujący pracę na nabrzeżu rzeki Douro w Porto, to wybitny przykład awangardowego kina europejskiego wczesnych lat trzydziestych. Pierwszym filmem fabularnym w dorobku Oliveiry był „Aniki- Bóbó” (1942), ludzki obraz przemocy (nakręcony w czasie II Wojny Światowej), w którym grały praktycznie same dzieci. Oliveirę pozbawiono przez długie lata możliwości filmowania i do pracy reżysera powrócił dopiero w drugiej połowie lat pięćdziesiątych, dzięki serii kolorowych filmów dokumentalnych tworzonych na zamówienie.
W swoich filmach porusza tematy takie jak dwuznaczność natury kobiecej, moralność katolicka, historia Portugalii, oraz związek pomiędzy kinem a literaturą i naturą samego obrazu filmowego, zarówno zwodniczą jak i wyzwoleńczą. W skład jego wyróżniającego się dorobku filmowego wchodzą 32 filmy pełnometrażowe oraz 26 filmów krótkometrażowych i dokumentalnych. Jego ostatnim filmem, prawdziwą perłą dorobku, był O Vellho do Restelo – „Starzec z Restelo” (2014).
Filmy Oliveiry były wielokrotnie nagradzane zarówno w Portugalii jak i na najbardziej prestiżowych międzynarodowych festiwalach filmowych, a najważniejszymi nagrodami w jego karierze były dwa honorowe Złote Lwy w Wenecji w 1985 r. i 2004 r. oraz Złota Palma w Cannes w 2008 r.

Organizatorem przeglądu jest Sieć Kin Studyjnych i Lokalnych, który wybrał sześć filmów, z liczby, która sięga prawie 60 obrazów. To niewiele,
ale i tak pozwala zrozumieć bogactwo motywów i styli. Ani jeden temat, ani jeden gatunek się tutaj nie powtarza. Choć tak naprawdę każdy film Oliveiry to osobna przygoda. Ten pokaz to zaledwie prolog, mały wgląd w to, czym kino Oliveiry jest. Mógł zostać sportowcem, mógł zginąć za kółkiem podczas wyścigów samochodowych, ale wolał stać się nieśmiertelny za kamerą filmową. Tak wzniesiony został inspirujący pomnik.

Filmoteka Śląska wzbogaca przegląd w katowickim kinie Kosmos o siódmy film ze swoich zbiorów - "Ruchome słowa".

Która odbędzie się 26 kwietnia (środa), o godzinie 18:00, Centrum Sztuki Filmowej / Kino Kosmos, Sokolska 66, Katowice.

Serdecznie zapraszamy.

źródło: www.kosmos.katowice.pl