PROGRAM
Ludwig van Beethoven – Sonata wiolonczelowa D-dur op. 102
Claude Debussy – Sonata wiolonczelowa
Ernest Bloch – From Jewish Life
Fryderyk Chopin – Sonata g-moll op. 65
Wszystkie trzy umieszczone w programie sonaty wiolonczelowe są dziełami późnymi.
Sonatę D-dur op. 102 nr 2 (1815) współcześni Ludwika van Beethovena (1770-1827) przyjęli z respektem i zdziwieniem, choć w kontekście ostatniego okresu twórczości Beethovena dzieło to wydaje się i tak dość tradycyjne. Nieoczekiwana była zwłaszcza finałowa fuga, świadectwo intensywnego studiowania partytur Jana Sebastiana Bacha, a zarazem zapowiedź fug, które pojawiają się wkrótce w ostatnich sonatach fortepianowych i kwartetach (notabene, na wzór tej Sonaty, fugę umieści w finale Sonaty wiolonczelowej e-moll op. 38 Johannes Brahms).
Sonata wiolonczelowa (1915) Claude’a Debussy’ego (1862-1918) miała być jedną z sześciu planowanych sonat na różne instrumenty, ale francuski mistrz zdążył napisać tylko trzy. To przejaw zwrotu ku neoklasycyzmowi, który motywowany był też względami patriotycznymi. Debussy nawiązuje bowiem do sonaty francuskiej XVIII wieku. A zarazem jest ta kompozycja humorystyczną repliką na Pierrot lunaire Schönberga (część środkową planował Debussy zatytułować Pierrot dąsający się na księżyc). Jakież tu bogactwo efektów artykulacyjnych, jaka lapidarność, jaka swoboda!
Sonata wiolonczelową g-moll (1847) jest ostatnim utworem Fryderyka Chopina (1810-1849) wydanym za jego życia. Napisana dla Augusta Franchomme’a, wybitnego wiolonczelisty i przyjaciela Chopina, kompozycja rodziła się długo i z trudem. Długo i z trudem torowała sobie też drogę do uznania: jej szorstkie piękno, obfitość polifonii, wydawały się estetycznym zgrzytem. Mieczysław Tomaszewski uważa, że to arcydzieło należy już do fazy „postromantycznej” i otwiera horyzonty Brahmsowi i Franckowi (zasada formy cyklicznej, wywiedzionej z jednego motywu).
Ernest Bloch (1880-1959), Szwajcar od 1916 zamieszkały w USA, znany jest przede wszystkim z utworów o tematyce żydowskiej. Neoromantyczną partyturę Z żydowskiego życia (1922) – w trzech częściach: Modlitwa, Błaganie, Pieśń żydowska – cechuje żarliwość i podniosłość. I ton dojmującego smutku.
Koncert odbędzie się 9 lutego (czwartek), o godzinie 19.30, Sala Kameralna Narodowej Orkiestry Symfonicznej Katowice, Plac Wojciecha Kilara 1.
Bilet: 30 zł
Serdecznie zapraszamy.
źródło: www.nospr.org.pl