Feliks Antoni Franić urodził się 14.01.1871 r. w Makowie (od 1930 r. Podhalańskim). Ojciec jego, Józef Franić, był rodowitym Chorwatem i jako zawodowy oficer służył w |Galicji, gdzie na stałe osiadł. Matka, Anna von Victorin, pochodziła z osiadłej od pokoleń w Makowie austriacko-włoskiej rodziny zarządców rozległych dóbr hrabiów Saint Genois d’Anneaucourt. Zmarła dwa miesiące po urodzeniu Feliksa, który wychowywany był przez ojca, już w pełni zasymilowanego z polskim środowiskiem.
W wieku 10 lat, po ukończeniu czterech klas szkoły elementarnej w Makowie, Franić zaczął uczęszczać do Gimnazjum w Wadowicach, a następnie do Gimnazjum im. Króla Jana III Sobieskiego w Krakowie, w którym po ukończeniu ósmej klasy w 1889 r. zdał maturę.
Rysunkowe i malarskie uzdolnienia Franicia ujawniły się już podczas nauki w krakowskim gimnazjum. Jego talent został zauważony przez profesorów, którzy polecili go uwadze Juliusza i Wojciecha Kossaków. Pod ich opieką czynił spore postępy. Mając zaledwie 17 lat, w 1888 r., wystawił publicznie swój pierwszy obraz w krakowskim Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych.
W 1889 r. przyjęty został na wydział prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego, gdzie w 1893 r. uzyskał tytuł doktora praw. Studia i egzaminy nie przerwały jego artystycznej działalności. W 1892 r. po raz kolejny brał udział w wystawie TPSP w salach Sukiennic, w dalszym też ciągu utrzymywał serdeczne kontakty z domem Kossaków.
Po studiach piął się w hierarchii sądowniczej, awansując na coraz wyższe stanowiska. Był sędzią w Makowie, Tarnowie, Zatorze, Kętach, Wojniczu, a od 1906 r. już na stałe w Krakowie. W 1923 r. został sędzią Sądu Apelacyjnego w Krakowie, i stanowisko to piastował aż do przejścia na emeryturę w 1934 r.